Σαφως και προτιμαμε μια ελευθερη αγορα, την μονη καταλληλη, οπως το λεει και το ονομα της, για ελευθερους ανθρωπους.
Καταρχας καθαρα οικονομικα να το δουμε, απο την πλευρα της Ελλαδος ως κρατους, με την τρομερα επιπονη ως τωρα εμπειρια του κρατικου παρεμβατισμου και τη γνωση για τα ωφελη που μπορει να προσφερει η ελευθερη αγορα, διαλεγουμε ασυζητητι την δευτερη. Ο μονος τροπος για ενα κρατος να εχει εσοδα (εκτος απ'τον δανεισμο βεβαια) ειναι η φορολογηση των επιχειρησεων και των ατομων που δουλευουν σε αυτες, εργαζομενων και επιχειρηματιων. Αυτο σημαινει οτι ειναι ωφελος του κρατους οι επιχειρησεις να πανε καλα και ζημια να χωλαινουν οικονομικα. Και κρατικος παρεμβατισμος, που σημαινει μεγαλη φορολογια, υπερβολικη γραφειοκρατεια και αναμιξη εργατικων ενωσεων στα της επιχειρησης, μονο καταστροφη μπορουν να φερουν σε μια εταιρεια 1)η υπερβολικη φορολογια επιβαρυνει την επιχειρηση, η οποια τα κερδη που εχει αντι να τα επενδυσει για να αναπτυχθει αναγκαζεται να τα δωσει ολα στο κρατος. Ετσι αντι το κρατος μελλοντικα να λαβει πολυ περισσοτερα φορολογωντας λογικα μια μεγαλη επιχειρηση, λαμβανει λιγα υπερφορολογωντας μια μικρη. Μια επιχειρηση λχ με κεφαλαιο 100 ευρω, που φορολογωντας την λιγο με 10% την αφηνεις να επενδυσει τα κερδη της στην αναπτυξη, αυξανοντας το κεφαλαιο στα 1000 ευρω (κερδος απο φορολογια 1000*10%=100Ε), αν την υπερφορολογεις με 50% δεν την αφηνεις να αναπτυχθει (μην εχοντας περισσια κερδη να επενδυσει), αρα εχεις μελλοντικο κερδος 100*50%=50Ε. Σκοτωνεις με λιγα λογια την κοτα με τα χρυσα αυγα. Στην καλυτερη περιπτωση τα παραπανω, γιατι πολυ απλα η ελλειψη κερδους ή τα χρεη στα οποια μπορει να οδηγησει την εταιρια η υπερφορολογηση να οδηγησουν την τελευταια να κλεισει. Οποτε οχι εσοδα στο κρατος, οχι δουλεια στους εργαζομενους, κι ο επιχειρηματιας πνιγμενος στα χρεη
"Ο μονος τροπος για ενα κρατος να εχει εσοδα (εκτος απ'τον δανεισμο βεβαια) ειναι η φορολογηση των επιχειρησεων και των ατομων που δουλευουν σε αυτες, εργαζομενων και επιχειρηματιων."
Υπάρχει άλλος ένας τρόπος. Να έχει το κράτος ορισμένες ΔΙΚΕΣ του επιχειρήσεις. Αν κάτι τέτοιο πετύχει μάλιστα, θα συμβεί το ακριβώς ανάποδο, δηλαδή θα μειωθούν οι απαιτήσεις από μεριάς φορολόγησης. Αν για παράδειγμα, όλα τα χρήματα από την ύδρευση, την παροχή ηλεκτρισμού, το πετρέλαιο, τα ορυχεία κτλ. πήγαιναν στο κράτος, τα οικονομικά του θα βελτιώνονταν (και σίγουρα δε θα πήγαινε τις εγκαταστάσεις του στο εξωτερικό ή τα έσοδα σε λογαριασμούς στην Ελβετία).
2) η γραφειοκρατια που συνεπαγεται στον κρατικο παρεμβατισμο σε πρωτο βαθμο αποθαρρυνει πολλους απ'το ανοιξουν μια επιχειρηση, με φορολογικα εσοδα και θεσεις εργασιας να χανονται με αυτον τον τροπο. Αλλα και να ανοιξει ενας ηρωας (ή κοροιδο μπορεις να τον πεις, ειδικα αν εισαι δημοσιος υπαλληλος αυτου του υδροκεφαλου παρεμβατικου κρατους) μια εταιρια, με την ελειψη ευελιξιας που θα υπαρχει λογω της συνεχης αναγκης να συσχετιζεσαι με τις γραφειοκρατικες υπηρεσιες και το μεγαλο χασιμο χρονου που συνεπαγεται η εταιρια αυτη θα ειναι απλως ΜΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ. Γιατι μια επιχειρηση εκτος απ'το να παραγει ή να πουλαει ενα προϊον, πρεπει να το κανει αυτο σε λογικα χρονικα πλαισια, αλλιως ο πελατης απλως δεν καθεται να περιμενει. Μια εταιρια λχ που θελει να αγορασει ελιες, να τις κανει λαδι, να το τυποποιησει και να το πουλησει: αν χρειαζεται πανω απο εξαμηνο να βγαλει τις απαιτουμενες αδεις, και μετα θα πρεπει να ειναι συνεχως σε επαφη με τις χρονοβορες υπηρεσιες με περαιτερω καθυστερησεις θα λειτουργησει (αν λειτουργησει και δεν κλεισει) πολυ χειροτερα απ'οτι αν δεν υπηρχαν ολα αυτα τα εμποδια. Οποτε θα εχει (αν εχει) και πολυ λιγοτερα κερδη, που σημαινει λιγοτερα εσοδα για το κρατος, λιγοτερες θεσεις εργασιας απ'οσες θα υπηρχαν αν ο τζιρος πηγαινε καλα, κι ο επιχειρηματιας (για οποιον νοιαζεται για τον επιχειρηματια στην σημερινη κρατικιστικη Ελλαδα) θα μπει μεσα.
Η γραφειοκρατία ως έννοια δεν έχει κάτι το αρνητικό αλλά αντιθέτως βοηθάει στην καλύτερη οργάνωση του κράτους. Απλά το πρόβλημα που εντοπίζεις και χρεώνεις στον παρεμβατισμό αφορά την Ελλάδα ως χώρα και όχι το οικονομικό σύστημα του κρατικού παρεμβατισμού το οποίο είναι και το θέμα.
3) οι εργατικες ενωσεις και οι απεργιες τους για ψηλου πηδημα που φερνουν τοση καθυστερηση στις εργασιες και οι απαιτησεις τους για υπερβολικα υψηλους μισθους απλως ζημιωνουν την λειτουργικοτητα της εταιριας. Κι οσο λιγοτερο λειτουργικη ειναι η επιχειρηση τοσο λιγοτερα εσοδα εχει, με συνεπεια τοσο λιγοτερες νεες θεσεις να υπαρχουν για νεους εργαζομενους (αν δεν κλεισει η εταιρια λογω της μη λειτουργικοτητας και χασουν τη θεση τους και οσοι ηδη δουλευουν). Καλα, τα εσοδα που χανει το κρατος κι οι επιχειρηματιες πιστευω τα εμπεδωσατε ηδη.
Δεν φαίνεται νομίζω από αυτά που λες γιατί φταίει το κράτος για τις απεργίες που πραγματοποιούν οι εργαζόμενοι ή τα όργανά τους. Μάλιστα παλαιότερα όταν η ελεύθερη οικονομία εφαρμοζόταν ακριβώς όπως προέβλεπε το θεωρητικό της μοντέλο, οι απεργίες ήταν πιο σκληρές και μετρούσαν ακόμα και θύματα. Με ένα κράτος που ελέγχει τις εργασιακές σχέσεις, οι εργαζόμενοι θα μπορούν μέσα από την πολιτική να διεκδικούν πράγματα και να μην διακόπτεται η παραγωγική διαδικασία.
Προσοχη τωρα, ολα τα παραπαβω αποδεικνυουν πως μια επιχειρηση σε ενα Ελληνικο παρεμβατικο κρατος ειναι πολυ λιγοτερο κερδοφορα(για το κρατος, τους εργαζομενους και τα αφεντικα) απ'οτι θα μπορουσε. Το θεμα ειναι οτι καποιες ξενες επιχειρησεις δεν εχουν αυτα τα εμποδια. Και σε συνθηκες ανταγωνισμου με αυτες τις εταιριες η Ελληνικη απλως δεν μπορει να ανταγωνιστες. Οι ξενες εταιριες, που δεν εχουν τα φορτια της υπερφορολογησης και της γραφειοκρατιας και γενικα του παρεμβατισμου που επιβαλλει στις δικες μας το Ελληνικο κρατος, εχουν περισσοτερο κερδος, πραγμα που σημαινει οτι ειτε χαμηλωνοντας τις τιμες ειτε επενδυοντας τα κερδη κι αναπτυσσομενς οι ξενες εταιριες μπορουν να συντριψουν τις Ελληνικες. Δηλαδη σε μια περιοδο που η Ελληνικη οικονομια καταρρεει και τα εσοδα απ'τις Ελληνικες επιχειρησεις που δρουν στο εξωτερικο θα ηταν μαννα εξ ουρανου, το Ελληνικο κρατος καταστρεφει τις οποιες πιθανοτητες των εταιριων αυτων να ειναι ανταγωνιστικες και να εχουν κερδος οπως θα μπορουσαν. Εταιριες οι οποιες πλεον μπορουν να ασχοληθουν μονο με την κατεστραμενη και ζουσα με δανεικα ελληνκη αγορα, με την προυποθεση βεβαια το κρατος να απαγορεψει ή να υπερφορολογησει απαγορευτικα τις ξενες εταιριες (πραγμα βεβαια που θα σημαινει οτι η Ελλαδα θα βγει απ'την ΕΕ και καθε διεθνη εμπορικο οργανισμο). Οσα (εγω δεν βλεπω κανενα) θετικα απο αυτη την κατασταση και να δεις, οικονομικο πλεονεκτημα δεν υπαρχει κανενα.
Όλα όσα ανέφερες βασίζονται στο να στηρίξουν γιατί ο κρατικός παρεμβατισμός έχει κάποια μειονεκτήματα. Ακόμη και αν δεχτούμε ότι όλα αυτά οφείλονται στον κρατικό παρεμβατισμό, δεν αποδεικνύεις γιατί η ελεύθερη αγορά είναι καλύτερη. Πρέπει: i. να δείξεις ότι τα φαινόμενα που αναφέρεις δεν εμφανίζονται στην ελεύθερη αγορά. ii. πρέπει να δείξεις ότι η ελεύθερη αγορά γενικά έχει πάρα πολλά θετικά να προσφέρει και / ή δεν έχει μειονεκτήματα.
Αυτό που εννοώ είναι ότι στο συγκεκριμένο debate δεν φτάνει να δείξεις ότι οι αντίπαλοι έχουν άδικο. Πρέπει να δείξεις ότι και εσύ έχεις δίκιο.
Για παράδειγμα, το θέμα "Ο κρατικός παρεμβατισμός οδηγεί σε μια υγιή οικονομία" διαφέρει από το θέμα "Ο κρατικός παρεμβατισμός στην οικονομία είναι προτιμότερος από την ελεύθερη αγορά." ! Στο πρώτο θέμα αρκεί να δείξει ο αντίλογος ότι ο κρατικός παρεμβατισμός έχει πολλά αρνητικά στοιχεία (αυτό που έκανες). Στο δεύτερο όμως πρέπει να κάνεις μια σύγκριση! Για αυτό άλλωστε σου δίνονται στο θέμα δύο έννοιες και όχι μία.
Αρχικά να διευκρινίσω πως προσωπικά αν ήμουν στην θέση της κυβέρνησης δεν θα υπήρχε περίπτωση να ορίσω τον παρεμβατισμό με αυτό τον τρόπο, αλλά θα τον όριζα με την μορφή που υπαγορεύει η κουμουνιστική θεωρία (δηλαδή πλήρης έλεγχος της οικονομίας από το κράτος). Επίσης νομίζω πως ούτε ο περιορισμός στην Ελλάδα συμφέρει την ομάδα του λόγου ενώ αντιθέτως θα ήταν καλύτερο να τεθεί σε παγκόσμια βάση. Τέλος στην Ελλάδα το μοντέλο της οικονομίας νομίζω πως είναι ένα συνονθύλευμα των δύο θεωριών και όχι ξεκάθαρος παρεμβατισμός.
Αναφέρθηκε πως ο κρατικός παρεμβατισμός πλήττει την ανάπτυξη και την εξέλιξη των επιχειρήσεων. Ας δούμε λοιπόν σε μια ελεύθερη οικονομία τι ισχύει. Όπου εφαρμόζεται αυτό το μοντέλο υπάρχει ο λεγόμενος ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρήσεων. Αυτό σημαίνει πως κάποιες επιχειρήσεις αναπτύσσονται και κάποιες άλλες συρρικνώνονται (ο "θάνατος" της μιας είναι η "ζωή" της άλλης). Αυτό βέβαια θα ήταν θεμιτό αν οι επιχειρήσεις συναγωνίζονταν με τους ίδιους όρους. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν μπορούν να ανταγωνιστούν μεγάλες πολυεθνικές και τελικά χάνουν αυτό τον άνισο αγώνα, αφού δεν έχουν ίδια κεφάλαια, τεχνογνωσία και οργάνωση. Φυσικά αυτή η επικράτηση των πολυεθνικών δεν ευνοεί ούτε τους εργαζομένους αφού αυτές οι εταιρείες παράγουν τα προϊόντα τους σε άλλες χώρες με εξευτελιστικά χαμηλό κόστος εργασίας. Αν αντίθετα το κράτος φορολογούσε υψηλά εταιρείες από το εξωτερικό και επένδυε σε μικρομεσαίες εγχώριες επιχειρήσεις λειτουργώντας επιλεκτικά και παρεμβατικά θα υπήρχε μεγαλύτερη ανάγκη για εργαζόμενους στην χώρα (αφού το σύνολο της παραγωγικής διαδικασίας θα γινόταν στην ίδια την χωρά) και θα κυκλοφορούσε χρήμα μέσα στην αγορά χωρίς να αυτό να φεύγει στο εξωτερικό. Άρα τελικά ο κρατικός παρεμβατισμός, σε αντίθεση με την ελεύθερη οικονομία, συμβάλει περισσότερο στην καταπολέμηση της ανεργίας αλλά και την τόνωση της εθνικής οικονομίας και αγοράς.
Αν το κρατος φορολογησει υψηλα εταιριες του εξωτερικου και ευνοησει μικρομεσαιες ντοπιες επιχειρησεις απλα και μονο επειδη ειναι μικρομεσαιες και ντοπιες, τοτε δεν ειναι κρατος δικαιου. Αν θελεις να μεινει το χρημα εντος της χωρας, μπορεις σαν κρατος να παρεμβεις οταν πχ μια βομηχανια θελει να κλεισει το εργοστασιο και να το παει στη Βουλγαρια. Αυτο ναι. Αλλα το να προσπαθεις σαν κρατος να εξομαλυνεις τεχνητα τον ανταγωνισμο ετσι ωστε να ξεκινανε ολοι με ισους ορους γιατι "αυτο ειναι το θεμιτο" ειναι ακυρο. Αυτο δεν ειναι ανταγωνισμος. Η τουλαχιστον δεν ειναι υγιης ανταγωνισμος.
"Αν το κρατος φορολογησει υψηλα εταιριες του εξωτερικου και ευνοησει μικρομεσαιες ντοπιες επιχειρησεις απλα και μονο επειδη ειναι μικρομεσαιες και ντοπιες, τοτε δεν ειναι κρατος δικαιου."
Και όμως είναι κράτος δικαίου! Απλώς είναι δίκαιο για τους δικούς του πολίτες και άδικο για τους επιχειρηματίες του εξωτερικού. Άλλωστε, το ζήτημα δεν είναι μόνο να μη φύγει χρήμα από τη χώρα. Το ζήτημα είναι να έχεις μια τέτοια καλοζυγισμένη παρέμβαση που να φροντίζεις ως κράτος να εισρεέι χρήμα στην οικονομία σου. Και επειδή θίξαμε το ζήτημα του ανταγωνισμού: αν παρεμβαίνεις μέσα στη χώρα σου και προωθείς περισσότερο τις μικρομεσαίες ντόπιες επιχειρήσεις έναντι των μεγάλων ντόπιων επιχειρήσεων, μπορούμε όντως να υποστηρίξουμε ότι υπάρχει περίπτωση να μην πρόκειται για υγιή ανταγωνισμό. Πώς όμως θα ανταγωνιστούν οι εγχώριες επιχειρήσεις (ακόμη και οι μεγαλύτερες που υπάρχουν!)μιας σχετικά μικρής χώρας (π.χ. της Ελλάδας)οικονομικούς κολοσσούς για παράδειγμα της αμερικάνικης αγοράς; Έχουμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε δύο επίπεδα ανταγωνισμού: ένα μεταξύ των εγχώριων επιχειρήσεων και έναν μεταξύ των εγχώριων και αυτών του εξωτερικού. Οι δύο αυτές περιπτώσεις θέλουν εντελώς διαφορετικό χειρισμό.
Υπάρχει μια μικρή και ενδιαφέρουσα παγίδα πάντως που πρέπει να προσέξουμε. Ο κρατικός παρεμβατισμός δεν είναι αναγκαστικό απλώς να υποστηρίζει τους μικρούς έναντι των μεγάλων. Κρατικός παρεμβατισμός μπορεί να συμβεί και υπέρ των οικονομικά ισχυρότερων! Δηλαδή, ο κρατικός παρεμβατισμός δεν είναι απαραιτητο να αποτελεί κομμάτι του σοσιασλισμού, αλλά βρίσκει εφαρμογή (ειδικά σήμερα) στον καπιταλισμό!
Για παράδειγμα, όταν η κυβέρνηση των Η.Π.Α. ή της Γαλλίας δίνει χρήματα (των φορολογουμένων) στις αυτοκινητοβιομηχανίες για να μην κλείσουν αυτό αποτελεί κρατική παρέμβαση! Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση των περισσότερων οικονομιών σε Η.Π.Α. και Ευρώπη που το κράτος παρεμβαίνει και δίνει λεφτά σε τράπεζες επειδή θεωρείτε πως αυτές στηρίζουν την "πραγματική οικονομία" και σε αυτές βασίζεται όλο το σύγχρονο τραπεζικό μοντέλο, άρα έτσι θα σωθεί η οικονομία (ας μη σχολιάσουμε ποιος πραγματικά σώζεται ή πνίγεται...)
Τρου, αλλα νομιζω οτι το πνευμα του ντιμπεϊτ (με εξαιρεση το επιχειρημα του πιτσιρικα του Λογου 2 περι Lehman brothers) εγερνε πιο πολυ προς την κοινωνικη προνοια και την ευνοια των μη-προνομιουχων ομαδων του πληθυσμου. Αυτο υποτιθεται ορισαμε ως "προτιμοτερο".
Πολύ σωστά, έχεις απόλυτο δίκιο! Το τι από αυτά που έχουν γραφεί εδώ μπορεί να ειπωθεί στο debate εξαρτάται από το ποιος είναι ο ορισμός και σε ποια βάση στηρίζεται. Αν και καθυστερημένα λοιπόν, θα αναφέρω κάποιους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να προσεγγίσει ο 1ος Λόγος τον ορισμό για το θέμα «Ο κρατικός παρεμβατισμός στην οικονομία είναι προτιμότερος από την ελεύθερη αγορά».
Απομόνωση μεταβλητών: επεξήγηση χρειάζονται οι όροι «κρατικός παρεμβατισμός στην οικονομία», «προτιμότερος» και «ελεύθερη αγορά».
Κρατικός παρεμβατισμός στην οικονομία: i. στοχευμένοι φόροι, στοχευμένες φορολογικές ελαφρύνσεις, δασμοί, κατώτατοι μισθοί, ανώτατες τιμές, κανόνες για τις ενώσεις καταστημάτων, άμεσες επιδοτήσεις σε ορισμένες κατηγορίες παραγωγών, ποσοστώσεις παραγωγής και εισαγωγής κ.ά. ii. ύπαρξη επιχειρήσεων που ανήκουν στο κράτος ή λειτουργούν υπό το κράτος, με σκοπό όχι απλώς την προσφορά βασικών υπηρεσιών για τους πολίτες, αλλά και την απόκτηση κέρδους για την παραπέρα αύξηση των δημόσιων εσόδων. Ο 1ος Λόγος μπορεί να επιλέξει το βαθμό του κρατικού παρεμβατισμού, δηλαδή αν θα είναι ήπιος ή πλήρης ή ακραίος και τι από τα παραπάνω θεωρεί παρεμβατισμό. Πάντως, ως κρατικός παρεμβατισμός δε θεωρούνται η επιβολή των συμβάσεων, οι βασικοί κανονισμοί περί απάτης και η παροχή δημόσιων αγαθών. Αυτό δίνει ένα παραθυράκι στον Αντίλογο να υποστηρίξει πως κάποια μέτρα, δε μπορεί να θεωρηθούν κρατική παρέμβαση, αλλά θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα (π.χ. μπορεί να πει ότι οι κατώτατοι μισθοί είναι κοινωνικό και όχι οικονομικό μέτρο). Αυτό συνέβη και σε ένα από τα 3 debate της προπόνησης (αν και σε άσχετο χρόνο…).
Ελεύθερη αγορά: Αν και εξαρτάται από το πώς θα οριστεί η «κρατική παρέμβαση», μάλλον είναι καλύτερο ως ελεύθερη αγορά να θεωρηθεί η αγορά που είναι πλήρως απαλλαγμένη από κρατική παρέμβαση οποιουδήποτε βαθμού, ή τουλάχιστον του πλήρους ή ακραίου βαθμού (αν και θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για μερικώς ελεύθερη αγορά).
Προτιμότερος: Πρέπει να προσδιοριστεί για ποιον θα είναι προτιμότερος. Μπορεί να είναι προτιμότερος για τις μη προνομιούχες ομάδες (αυτό που ακούστηκε στην αίθουσα που πήγες Mikeius), για τους εργαζόμενους, για τους επιχειρηματίες, για όλη την κοινωνία ή για την οικονομία! Ειδικά το τελευταίο οδηγεί σε ενδιαφέροντα debate καθώς είναι αρκετά παραπλανητικό: μπορεί να έχεις μια οικονομία που να υποφέρουν οι πάντες, αλλά να θεωρείται σταθερή και ισχυρή ή άλλα παράδοξα.
Περαιτέρω ανάλυση: Πρέπει να προσδιοριστεί ο χρόνος και ο τόπος. Μπορούμε να αναφερθούμε σε παγκόσμιο επίπεδο ή στην Ελλάδα (θα ήταν αστείο να αναφερθούμε συγκεκριμένα σε κάποια άλλη χώρα). Όσο για το χρόνο, μπορούμε να πούμε ότι μιλάμε διαχρονικά ή για τον 20ο και 21ο αιώνα ή πιο συγκεκριμένα για αυτή την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Θεωρώ πάντως πως όσο πιο γενικό είναι το debate ως προς το χρόνο και τόπο, τόσο περισσότερο ενδιαφέρον αποκτά.
Υπάρχει ένα επιχείρημα από τη μεριά του λόγου που ακούστηκε στο debate και θεωρώ ότι έχει πολύ μεγάλη ισχύ.
Το κράτος πιθανότατα είναι ο καλύτερος δυνατός διαχειριστής των πόρων μιας χώρας, αρκεί αυτό φυσικά να είναι έστω και στοιχειωδώς οργανωμένο. Αυτό αποδεικνύεται με πολλούς τρόπους: i. το κράτος είναι εκείνο το οποίο μπορεί να έχει την καλύτερη δυνατή εποπτεία των οικονομικών μιας χώρας. Συγκεντρώνει τακτικά όλα τα στοιχεία της παραγωγής και τα περιουσιακά στοιχεία φυσικών και νομικών προσώπων, δηλαδή γνωρίζει επακριβώς: α. ποιοι τομείς αναπτύσσονται ή συρρικνώνονται και πώς, β. ποια είδη παραγωγής δεν έχουν αναπτυχθεί καθόλου και αξίζει να γίνουν επενδύσεις σε αυτά, γ. πόσο μεγάλη είναι η επίδραση σε εγχώριο επίπεδο των ξένων εταιρειών σε σύγκριση με τις ντόπιες επιχειρήσεις, δ. ποιος είναι ο φυσικός πλούτος που μπορεί να/πρέπει να/ δεν έχει αξιοποιηθεί, ε. ποια είναι η τεχνολογική πρόοδος και τεχνογνωσία που είναι διαθέσιμη, στ. τι προσόντα έχουν οι νέοι εργαζόμενοι (εκπαιδευτικό σύστημα). ii. πέρα από το γεγονός ότι το κράτος έχει όλο το πλήθος των πληροφοριών που υπάρχουν, το κράτος είναι εκείνο που ουσιαστικά μπορεί να καθορίσει ενιαίες πολιτικές και μακροπρόθεσμους στόχους μεγάλης κλίμακας. Για παράδειγμα, αν υπάρχει μια έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού στην ελληνική αγροτική παραγωγή, η ελεύθερη αγορά, μπορεί να οδηγούσε στο τέλος σε κάλυψη αυτού του προβλήματος, αλλά πιθανότατα, αυτό που θα συνέβαινε θα ήταν πολύ απλά να υπάρξει τακτική εισαγωγή αγροτικών προϊόντων από το εξωτερικό. Από την άλλη, το κράτος θα μπορούσε με σίγουρα βήματα να προωθήσει την ελληνική παραγωγή άμεσα, α. αφενός ενισχύοντας την υπάρχουσα παραγωγή (με τους κατάλληλους ελέγχους φυσικά για να μην υπάρχουν τα παράδοξα που συχνά συναντάμε) και β. κυρίως ορίζοντας πολιτικές που θα προσέλκυαν ανθρώπους να ασχοληθούν με την αγροτική παραγωγή. Μια μεμονωμένη επιχείρηση ή ακόμη και ομοσπονδία επιχειρήσεων δε θα μπορούσε να το πετύχει αυτό.
Ουσιαστικά, αν η παραπάνω ανάλυση φαίνεται μπερδεμένη, μπορούμε να σκεφτούμε το εξής. Το κράτος είναι η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ επιχείρηση που μπορεί να σχηματιστεί στα πλαίσια μιας χώρας. Άρα, φανταστείτε όλα τα θετικά που υπάρχουν σε μια επιχείρηση, αλλά σε πλαίσιο κράτους, και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ισχύ! Με αυτό το σκεπτικό, μια τέτοια κολοσσιαία επιχείρηση (χωρίς απαραίτητα να μην υπάρχουν παράλληλα και όλες οι άλλες), μπορεί να υπερισχύσει από μεριάς αποδοτικότητας έναντι μιας αγοράς όπου επιχειρήσεις μεγάλες μεν αλλά μικρότερου μεγέθους, ακολουθούν μια ευγενή πάλη.
Άλλο ένα επιχείρημα που ακούστηκε στο debate από τη μεριά του λόγου που έχει να κάνει με κοινωνικά ζητήματα (έως τώρα έχουν τεθεί κυρίως οικονομικά θέματα... μάλλον αναπόφευκτο!):
Σε μια ελεύθερη αγορά, ακόμη και αν δεχτούμε ότι μπορεί να υπάρξει μια ισορροπία στην οικονομία, είναι αρκετά δύσκολο (τουλάχιστον από την εμπειρία) να δείξουμε ότι παράλληλα θα εξασφαλιστεί και μια κοινωνική ισορροπία. Από την άλλη, το κράτος, αντί να περιμένει τους νόμους της Στατιστικής, του Χάους και της Μακροοικονομίας να ενεργήσουν, μπορεί άμεσα έστω και σε στοιχειώδη βαθμό:
i. να εξασφαλίσει ορισμένα βασικά δικαιώματα των πολιτών (8ωρο, συμβάσεις εργασίας, κατώτατοι μισθοί κτλ.) ii. να προχωρήσει σε δικαιότερη κατανομή του πλούτου με βάση τις ανάγκες των πολιτών (σε ένα ήπιο σύστημα παρεμβατικής πολιτικής αυτή θα έπαιρνε τη μορφή για παράδειγμα μιας γενικότερης κοινωνικής πολιτικής, σε ένα πιο ακραίο, θα μπορούσε να πάρει μορφή επεμβάσεων όπως η σεισάχθεια).
Στην ελεύθερη αγορά, η τιμή ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας καθορίζεται από την προσφορά και τη ζήτηση αντί από κάποια κρατική ρύθμιση. Με βάση αυτή τη διαμόρφωση της τιμής γίνεται και η διανομή των προϊόντων/υπηρεσιών που οδηγούν στην ικανοποίηση τόσο των καταναλωτών, όσο και των παραγωγών. Όσο πιο ελεύθερη είναι μια αγορά, τόσο περισσότερες τιμές θα αντικατοπτρίζουν τη ζήτηση των καταναλωτών. Το μοντέλο λοιπόν βασίζεται στην ισορροπία που επέρχεται όταν η ζήτηση και η προσφορά ταυτίζονται. Όταν η ζήτηση ξεπερνά την προσφορά, οι παραγωγοί αυξάνουν τις τιμές, αλλά όταν η προσφορά είναι μεγαλύτερη της ζήτησης, οι τιμές πέφτουν. Αν σε ένα προϊόν αυξηθεί η τιμή, οι καταναλωτές μπορεί να στραφούν σε ένα άλλο φθηνότερο, ενώ αν πέσει η ποιότητά του, μπορεί να στραφούν σε ένα λίγο πιο ακριβό προϊόν. Με βάση τα παραπάνω: i. αυξάνει η ποιότητα των προϊόντων, ii. δημιουργούνται νέοι κλάδοι εργασίας αν υπάρξει κορεσμός σε έναν συγκεκριμένο και νέα προϊόντα, iii. λόγω του ανταγωνισμού, οι τιμές είναι πιο χαμηλές από ότι αν δεν υπήρχαν ούτε κρατικές ρυθμίσεις ούτε ελεύθερη αγορά. iv. οι εταιρείες επενδύουν σε νέες τεχνολογίες v. δημιουργούνται αρκετοί κλάδοι οι οποίοι θα μπορούσαν (και θα είχε αξία) να υπάρχουν μόνο σε μια ελεύθερη αγορά: π.χ. διαφημιστές, marketing, υπηρεσίες για διανομή και συγκέντρωση πληροφοριών κ.τ.λ. Τα ίδια που ισχύουν βέβαια για την αγορά προϊόντων/ υπηρεσιών ισχύουν και για την αγορά εργασίας.
Αφού έχουν αναφερθεί πράγματα υπέρ/κατά και των δύο συστημάτων, νομίζω ότι το βασικό που πρέπει να αναλυθεί είναι πόσο εύκολο είναι να υπάρξει κάποιο από αυτά τα δύο μοντέλα, έστω και σε κάποια προσέγγιση.
Στην περίπτωση του πλήρους κρατικού παρεμβατισμού, αν και υπάρχει η δυνατότητα πρόσβασης σε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες και πόρους, δεν είναι εξίσου εύκολο να υπάρξει ορθή αξιοποίηση αυτών. Δηλαδή, αν και όντως το κράτος μπορεί να θεωρηθεί ως μιας τεράστια επιχείρηση, αυτό δεν εξασφαλίζει ότι όντως θα είναι αποτελεσματική, και μάλιστα ο όγκος της φαίνεται ότι την καθιστά (βραχυπρόθεσμα μόνο) μη ευέλικτη. Επίσης, το κίνητρο που υπάρχει για την σωστή λειτουργία του κράτους, είναι σε τελική ανάλυση η καλή θέληση και ικανότητα των κυβερνόντων (άρα είναι δύσκολο να υπάρξει σωστός κρατικός παρεμβατισμός).
Στην περίπτωση της ελεύθερης αγοράς, μια από τις βασικές ιδέες στην οποία βασίζεται, δεν ικανοποιείται ποτέ (προς το παρόν μάλλον). Αυτή είναι η ιδέα του ότι όλοι οι καταναλωτές/παραγωγοί έχουν ΠΛΗΡΗ γνώση ΟΛΩΝ των άλλων τιμών/προϊόντων/προσφορών εργασίας κτλ. Επίσης, η ιδέα του πλήρους ανταγωνισμού και πληθώρας τιμών παρακάμπτεται αρκετές φορές από το γεγονός ότι πολλές εταιρείες σε έναν κλάδο συχνά συνεργάζονται (π.χ. καρτελ). Ακόμη και αν ισχύει ο ανταγωνισμός, αυτός μπορεί να οδηγήσεις σε μονοπώλια. Παρόλα αυτά, η εφαρμογή του φαίνεται πιο εύκολη αφού απλώς τα αφήνεις όλα στην μοίρα τους και στηρίζεται σε κάτι πιο αξιόπιστο από την καλή θέληση: στην θέληση για κέρδος.
Για παραπάνω πληροφορίες/ιδέες: http://en.wikipedia.org/wiki/Economic_interventionism http://en.wikipedia.org/wiki/Free_market
ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Η ελεύθερη αγορά προφανώς είναι προτιμότερη διότι είναι ακριβώς αυτό που λέει ελεύθερη. Δίνει στην κοινωνία 2 ελευθερίες. Πρώτον την ελευθερία του επιχειρείν. Είσαι νέος , φιλόδοξος και θέλεις να δεις τα όνειρα σου να γίνονται πραγματικότητα.. Θέλεις να αξιοποιήσεις τις γνώσεις που με τόσο κόπο απέκτησες και να δημιουργήσεις από το μηδέν τη δική σου επιχείριση. Έλα όμως που εδώ έρχεται και σε σταματά ο κρατικός παρεμβατισμός. Θέλεις να ανοίξεις φαρμακείο ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ γιατι ειναι κλειστο επάγγελμα, θελεις να δημιουργήσεις εταιρία στοιχημάτων ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ γιατι ο οπαπ ειναι μονοπώλιο , θέλεις να ιδρύσεις δικό σου ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα ομότιμο των δημοσίων ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ. Γιατί οχι; Η απάντηση σε όλα αυτά είναι ο κρατικός παρεμβατισμός. Και τι κάνεις ; Ή δέχεσαι ότι στη χώρα σου δε μπορείς να επιχειρήσεις και το ταλέντο σου πάει στράφι, ή παίρνεις το κεφάλαιο και τις ιδέες σου και τα πας Βουλγαρία.. πολύ απλά. Δεύτερον. Η ελευθερία της επιλογής του καταναλωτή. Στην ελεύθερη αγορά για κάθε προιόν και υπηρεσία ανεξαρτήτως είδους υπάρχουν και ανάλογοι πάροχοι. Μονοπώλια, κλειστές φαμίλιες και μεγαλοκαρχαρίες εκλείπουν. Έτσι ο απλός καταναλωτής έχει την ελευθερία να επιλέξει το προίον ή την υπηρεσία που θα έχει την καλύτερη ποιότητα στην καλύτερη τιμή. Απλά τα πράγματα. Η ελευθερία να επιλέξω π.χ. για πάροχο ρευματος την εταιρια "φωτοενεργεια" και οχι τη ΔΕΗ είναι εξασφαλισμένη μόνο στην ελεύθερη αγορά.
Πώς εξασφαλίζεται στην ελεύθερη αγορά το γεγονός ότι δε θα υπάρχουν μονοπώλια; Έστω ότι κάποια στιγμή στην ελεύθερη αγορά, μια επιχείρηση παίρνει όλη την πίτα της αγοράς. Πόσο εύκολο είναι να σπάσει το μονοπώλιό της, αφού θα απαιτείται από νέες επιχειρήσεις να ξεκινήσουν με τεράστια δυναμική για να επιβιώσουν;
Σε περίπτωση όμως που υπάρχει κρατικός παρεμβατισμός, μπορεί να αντιμετωπιστεί το μονοπώλιο πιο εύκολα με τον κλασικό τρόπο: περιορισμός των δυνατών, ενίσχυση των αδύναμων. Επίσης, κάτι επιπλέον που μπορεί να επιτευχθεί με τον κρατικό παρεμβατισμό είναι η αντιμετώπιση οικονομικών προβλημάτων εθνικής ή παγκόσμιας κλίμακας (αν γίνει ορθά). Για παράδειγμα, το κράτος είναι εκείνο που μπορεί να επέμβει στο χρηματιστήριο (π.χ. να το κλείσει προσωρινά για να μην πέσει άλλο η αξία μετοχών) ή στη διάσωση πυλώνων της οικονομίας.
υπάρχουν 2 είδη μονοπωλίου. Το φυσικό (δηλαδή αυτό που προκύπτει όταν μια εταιρία μπορεί να προσφέρει προιοντα σε καλύτερη τιμή και ποιότητα από οποιαδήποτε άλλη και αναγκάζει τις άλλες να κλείσουν) και το νομικό (όταν το κράτος ορίζει μοναδική επιχείριση πάροχο μια εταιρια) Με το πρώτο είδος δεν έχουμε κανένα πρόβλημα !
οσο για τον δεύτερο ισχυρισμό σας . όλοι γνωρίζουμε ότι πίσω από το κράτος και κατα συνέπεια την κυβέρνηση βρίσκονται μεγάλα συμφέροντα, μεγαλοκαρχαριών της αγοράς. Νομίζετε ότι αυτοί θα δώσουν το ΟΚ στο κράτος να ωφελήσει τους αδυνατους???
ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ Δεν καταλαβαίνω γιατί οι κύριοι της αντιπολίτευσης με το που ακούν τη λέξη κράτος σκέφτονται πάντα είτε απολυταρχικούς ηγέτες είτε διεφθαρμένους πολιτικάντηδες.Πρέπει επιτέλους να δούμε τα πράγματα όπως αυτά είναι. Το κράτος είμαστε εμέις. Το ότι στην Ελλάδα σήμερα έχουμε μια απαξίωση για την έννοια του κράτους και εξισώνουμε την έννοια αυτή με τη φιγούρα του διεφθαρμένου πολιτικού είναι ακριβώς γιατί τόσα χρόνια αυτή η διαφθορά ήταν που είχε βολέψει την πλειονότητα. Εμείς είμαστε που ψηφίζουμε, εμείς είμαστε που μπορούμε να βάλουμε υποψηφιότητα και να εκλεγούμε, συνεπώς η κρατική παρέμβαση είναι η λαϊκή δημοκρατική παρέμβαση. Είσαστε ή δεν είσαστε κύριοι δημοκράτες; Εάν ο λαός επιθυμεί πλαφόν στις τιμές των βασικών προιόντων θα το έχει! Εάν επιθυμεί να μην επιτρέπονται τα μεταλλαγμένα, θα απαγορευτούν! Κανείς δε μπορεί να πάει κόντρα στη θέληση του λαού, πόσο μάλλον κάτι λεφτάδες επιχειρηματίες που θέλουν την αγορά ανεξέλεγκτη και ασύδοτη.
ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ Όλοι γνωρίζουμε πως λειτουργεί η αστική δημοκρατία. Για όποιον δε το γνωρίζει μπορεί πολύ απλά να δημιουργήσει ένα κόμμα και να προσπαθήσει να πάρει την εξουσία. Εάν δε διαθέτει τραπεζικές καταθέσεις με εφταψήφιο αριθμό δε νομίζω ότι ποτέ θα τα καταφέρει. Τι θέλω να πώ.. Όλα τα κόμματα εξουσίας έχουν εφημερίδες, κανάλια, δημοσιογράφους, ραδιόφωνα, τοπικές οργανώσεις, έντυπο υλικό προπαγάνδας κτλ κτλ. Όλα αυτά χρειάζονται πολλά πολλά λεφτά. Και ποιός έχει τοοσα λεφτά για να τους χρηματοδοτήσει? Μα προφανώς οι μεγαλοκαρχαρίες των βαρβάτων επιχειρήσεων! Όταν λοιπόν μιλάμε για κράτος και κατά συνέπεια κυβέρνηση στην αστική δημοκρατία μιλάμε για αυτούς που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγαλό-επιχειρηματιών. (πολύ κομμουνιστικό μου βγήκε αυτό το επιχείρημα..)
Μόλις μου ήρθε στο μυαλό ένα απλό παράδειγμα όπου το Ελληνικό Κράτος παρεμβαίνει άμεσα στην ελεύθερη αγορά και τον ανταγωνισμό μεταξύ επιχειρήσεων. Και όλοι το σεβόμαστε και το εκτιμάμε, παρόλο που το θεωρούμε δεδομένο και δεν το σκεφτόμαστε συχνά.
Σαφως και προτιμαμε μια ελευθερη αγορα, την μονη καταλληλη, οπως το λεει και το ονομα της, για ελευθερους ανθρωπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχας καθαρα οικονομικα να το δουμε, απο την πλευρα της Ελλαδος ως κρατους, με την τρομερα επιπονη ως τωρα εμπειρια του κρατικου παρεμβατισμου και τη γνωση για τα ωφελη που μπορει να προσφερει η ελευθερη αγορα, διαλεγουμε ασυζητητι την δευτερη.
Ο μονος τροπος για ενα κρατος να εχει εσοδα (εκτος απ'τον δανεισμο βεβαια) ειναι η φορολογηση των επιχειρησεων και των ατομων που δουλευουν σε αυτες, εργαζομενων και επιχειρηματιων. Αυτο σημαινει οτι ειναι ωφελος του κρατους οι επιχειρησεις να πανε καλα και ζημια να χωλαινουν οικονομικα. Και κρατικος παρεμβατισμος, που σημαινει μεγαλη φορολογια, υπερβολικη γραφειοκρατεια και αναμιξη εργατικων ενωσεων στα της επιχειρησης, μονο καταστροφη μπορουν να φερουν σε μια εταιρεια
1)η υπερβολικη φορολογια επιβαρυνει την επιχειρηση, η οποια τα κερδη που εχει αντι να τα επενδυσει για να αναπτυχθει αναγκαζεται να τα δωσει ολα στο κρατος. Ετσι αντι το κρατος μελλοντικα να λαβει πολυ περισσοτερα φορολογωντας λογικα μια μεγαλη επιχειρηση, λαμβανει λιγα υπερφορολογωντας μια μικρη. Μια επιχειρηση λχ με κεφαλαιο 100 ευρω, που φορολογωντας την λιγο με 10% την αφηνεις να επενδυσει τα κερδη της στην αναπτυξη, αυξανοντας το κεφαλαιο στα 1000 ευρω (κερδος απο φορολογια 1000*10%=100Ε), αν την υπερφορολογεις με 50% δεν την αφηνεις να αναπτυχθει (μην εχοντας περισσια κερδη να επενδυσει), αρα εχεις μελλοντικο κερδος 100*50%=50Ε. Σκοτωνεις με λιγα λογια την κοτα με τα χρυσα αυγα. Στην καλυτερη περιπτωση τα παραπανω, γιατι πολυ απλα η ελλειψη κερδους ή τα χρεη στα οποια μπορει να οδηγησει την εταιρια η υπερφορολογηση να οδηγησουν την τελευταια να κλεισει. Οποτε οχι εσοδα στο κρατος, οχι δουλεια στους εργαζομενους, κι ο επιχειρηματιας πνιγμενος στα χρεη
"Ο μονος τροπος για ενα κρατος να εχει εσοδα (εκτος απ'τον δανεισμο βεβαια) ειναι η φορολογηση των επιχειρησεων και των ατομων που δουλευουν σε αυτες, εργαζομενων και επιχειρηματιων."
ΔιαγραφήΥπάρχει άλλος ένας τρόπος. Να έχει το κράτος ορισμένες ΔΙΚΕΣ του επιχειρήσεις. Αν κάτι τέτοιο πετύχει μάλιστα, θα συμβεί το ακριβώς ανάποδο, δηλαδή θα μειωθούν οι απαιτήσεις από μεριάς φορολόγησης. Αν για παράδειγμα, όλα τα χρήματα από την ύδρευση, την παροχή ηλεκτρισμού, το πετρέλαιο, τα ορυχεία κτλ. πήγαιναν στο κράτος, τα οικονομικά του θα βελτιώνονταν (και σίγουρα δε θα πήγαινε τις εγκαταστάσεις του στο εξωτερικό ή τα έσοδα σε λογαριασμούς στην Ελβετία).
2) η γραφειοκρατια που συνεπαγεται στον κρατικο παρεμβατισμο σε πρωτο βαθμο αποθαρρυνει πολλους απ'το ανοιξουν μια επιχειρηση, με φορολογικα εσοδα και θεσεις εργασιας να χανονται με αυτον τον τροπο. Αλλα και να ανοιξει ενας ηρωας (ή κοροιδο μπορεις να τον πεις, ειδικα αν εισαι δημοσιος υπαλληλος αυτου του υδροκεφαλου παρεμβατικου κρατους) μια εταιρια, με την ελειψη ευελιξιας που θα υπαρχει λογω της συνεχης αναγκης να συσχετιζεσαι με τις γραφειοκρατικες υπηρεσιες και το μεγαλο χασιμο χρονου που συνεπαγεται η εταιρια αυτη θα ειναι απλως ΜΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ. Γιατι μια επιχειρηση εκτος απ'το να παραγει ή να πουλαει ενα προϊον, πρεπει να το κανει αυτο σε λογικα χρονικα πλαισια, αλλιως ο πελατης απλως δεν καθεται να περιμενει. Μια εταιρια λχ που θελει να αγορασει ελιες, να τις κανει λαδι, να το τυποποιησει και να το πουλησει: αν χρειαζεται πανω απο εξαμηνο να βγαλει τις απαιτουμενες αδεις, και μετα θα πρεπει να ειναι συνεχως σε επαφη με τις χρονοβορες υπηρεσιες με περαιτερω καθυστερησεις θα λειτουργησει (αν λειτουργησει και δεν κλεισει) πολυ χειροτερα απ'οτι αν δεν υπηρχαν ολα αυτα τα εμποδια. Οποτε θα εχει (αν εχει) και πολυ λιγοτερα κερδη, που σημαινει λιγοτερα εσοδα για το κρατος, λιγοτερες θεσεις εργασιας απ'οσες θα υπηρχαν αν ο τζιρος πηγαινε καλα, κι ο επιχειρηματιας (για οποιον νοιαζεται για τον επιχειρηματια στην σημερινη κρατικιστικη Ελλαδα) θα μπει μεσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γραφειοκρατία ως έννοια δεν έχει κάτι το αρνητικό αλλά αντιθέτως βοηθάει στην καλύτερη οργάνωση του κράτους. Απλά το πρόβλημα που εντοπίζεις και χρεώνεις στον παρεμβατισμό αφορά την Ελλάδα ως χώρα και όχι το οικονομικό σύστημα του κρατικού παρεμβατισμού το οποίο είναι και το θέμα.
Διαγραφή3) οι εργατικες ενωσεις και οι απεργιες τους για ψηλου πηδημα που φερνουν τοση καθυστερηση στις εργασιες και οι απαιτησεις τους για υπερβολικα υψηλους μισθους απλως ζημιωνουν την λειτουργικοτητα της εταιριας. Κι οσο λιγοτερο λειτουργικη ειναι η επιχειρηση τοσο λιγοτερα εσοδα εχει, με συνεπεια τοσο λιγοτερες νεες θεσεις να υπαρχουν για νεους εργαζομενους (αν δεν κλεισει η εταιρια λογω της μη λειτουργικοτητας και χασουν τη θεση τους και οσοι ηδη δουλευουν). Καλα, τα εσοδα που χανει το κρατος κι οι επιχειρηματιες πιστευω τα εμπεδωσατε ηδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν φαίνεται νομίζω από αυτά που λες γιατί φταίει το κράτος για τις απεργίες που πραγματοποιούν οι εργαζόμενοι ή τα όργανά τους. Μάλιστα παλαιότερα όταν η ελεύθερη οικονομία εφαρμοζόταν ακριβώς όπως προέβλεπε το θεωρητικό της μοντέλο, οι απεργίες ήταν πιο σκληρές και μετρούσαν ακόμα και θύματα. Με ένα κράτος που ελέγχει τις εργασιακές σχέσεις, οι εργαζόμενοι θα μπορούν μέσα από την πολιτική να διεκδικούν πράγματα και να μην διακόπτεται η παραγωγική διαδικασία.
ΔιαγραφήΠροσοχη τωρα, ολα τα παραπαβω αποδεικνυουν πως μια επιχειρηση σε ενα Ελληνικο παρεμβατικο κρατος ειναι πολυ λιγοτερο κερδοφορα(για το κρατος, τους εργαζομενους και τα αφεντικα) απ'οτι θα μπορουσε. Το θεμα ειναι οτι καποιες ξενες επιχειρησεις δεν εχουν αυτα τα εμποδια. Και σε συνθηκες ανταγωνισμου με αυτες τις εταιριες η Ελληνικη απλως δεν μπορει να ανταγωνιστες. Οι ξενες εταιριες, που δεν εχουν τα φορτια της υπερφορολογησης και της γραφειοκρατιας και γενικα του παρεμβατισμου που επιβαλλει στις δικες μας το Ελληνικο κρατος, εχουν περισσοτερο κερδος, πραγμα που σημαινει οτι ειτε χαμηλωνοντας τις τιμες ειτε επενδυοντας τα κερδη κι αναπτυσσομενς οι ξενες εταιριες μπορουν να συντριψουν τις Ελληνικες. Δηλαδη σε μια περιοδο που η Ελληνικη οικονομια καταρρεει και τα εσοδα απ'τις Ελληνικες επιχειρησεις που δρουν στο εξωτερικο θα ηταν μαννα εξ ουρανου, το Ελληνικο κρατος καταστρεφει τις οποιες πιθανοτητες των εταιριων αυτων να ειναι ανταγωνιστικες και να εχουν κερδος οπως θα μπορουσαν. Εταιριες οι οποιες πλεον μπορουν να ασχοληθουν μονο με την κατεστραμενη και ζουσα με δανεικα ελληνκη αγορα, με την προυποθεση βεβαια το κρατος να απαγορεψει ή να υπερφορολογησει απαγορευτικα τις ξενες εταιριες (πραγμα βεβαια που θα σημαινει οτι η Ελλαδα θα βγει απ'την ΕΕ και καθε διεθνη εμπορικο οργανισμο). Οσα (εγω δεν βλεπω κανενα) θετικα απο αυτη την κατασταση και να δεις, οικονομικο πλεονεκτημα δεν υπαρχει κανενα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα όσα ανέφερες βασίζονται στο να στηρίξουν γιατί ο κρατικός παρεμβατισμός έχει κάποια μειονεκτήματα. Ακόμη και αν δεχτούμε ότι όλα αυτά οφείλονται στον κρατικό παρεμβατισμό, δεν αποδεικνύεις γιατί η ελεύθερη αγορά είναι καλύτερη. Πρέπει:
Διαγραφήi. να δείξεις ότι τα φαινόμενα που αναφέρεις δεν εμφανίζονται στην ελεύθερη αγορά.
ii. πρέπει να δείξεις ότι η ελεύθερη αγορά γενικά έχει πάρα πολλά θετικά να προσφέρει και / ή δεν έχει μειονεκτήματα.
Αυτό που εννοώ είναι ότι στο συγκεκριμένο debate δεν φτάνει να δείξεις ότι οι αντίπαλοι έχουν άδικο. Πρέπει να δείξεις ότι και εσύ έχεις δίκιο.
Για παράδειγμα, το θέμα "Ο κρατικός παρεμβατισμός οδηγεί σε μια υγιή οικονομία" διαφέρει από το θέμα "Ο κρατικός παρεμβατισμός στην οικονομία είναι προτιμότερος από την ελεύθερη αγορά." ! Στο πρώτο θέμα αρκεί να δείξει ο αντίλογος ότι ο κρατικός παρεμβατισμός έχει πολλά αρνητικά στοιχεία (αυτό που έκανες). Στο δεύτερο όμως πρέπει να κάνεις μια σύγκριση! Για αυτό άλλωστε σου δίνονται στο θέμα δύο έννοιες και όχι μία.
Αρχικά να διευκρινίσω πως προσωπικά αν ήμουν στην θέση της κυβέρνησης δεν θα υπήρχε περίπτωση να ορίσω τον παρεμβατισμό με αυτό τον τρόπο, αλλά θα τον όριζα με την μορφή που υπαγορεύει η κουμουνιστική θεωρία (δηλαδή πλήρης έλεγχος της οικονομίας από το κράτος). Επίσης νομίζω πως ούτε ο περιορισμός στην Ελλάδα συμφέρει την ομάδα του λόγου ενώ αντιθέτως θα ήταν καλύτερο να τεθεί σε παγκόσμια βάση. Τέλος στην Ελλάδα το μοντέλο της οικονομίας νομίζω πως είναι ένα συνονθύλευμα των δύο θεωριών και όχι ξεκάθαρος παρεμβατισμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφέρθηκε πως ο κρατικός παρεμβατισμός πλήττει την ανάπτυξη και την εξέλιξη των επιχειρήσεων. Ας δούμε λοιπόν σε μια ελεύθερη οικονομία τι ισχύει. Όπου εφαρμόζεται αυτό το μοντέλο υπάρχει ο λεγόμενος ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρήσεων. Αυτό σημαίνει πως κάποιες επιχειρήσεις αναπτύσσονται και κάποιες άλλες συρρικνώνονται (ο "θάνατος" της μιας είναι η "ζωή" της άλλης). Αυτό βέβαια θα ήταν θεμιτό αν οι επιχειρήσεις συναγωνίζονταν με τους ίδιους όρους. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν μπορούν να ανταγωνιστούν μεγάλες πολυεθνικές και τελικά χάνουν αυτό τον άνισο αγώνα, αφού δεν έχουν ίδια κεφάλαια, τεχνογνωσία και οργάνωση. Φυσικά αυτή η επικράτηση των πολυεθνικών δεν ευνοεί ούτε τους εργαζομένους αφού αυτές οι εταιρείες παράγουν τα προϊόντα τους σε άλλες χώρες με εξευτελιστικά χαμηλό κόστος εργασίας. Αν αντίθετα το κράτος φορολογούσε υψηλά εταιρείες από το εξωτερικό και επένδυε σε μικρομεσαίες εγχώριες επιχειρήσεις λειτουργώντας επιλεκτικά και παρεμβατικά θα υπήρχε μεγαλύτερη ανάγκη για εργαζόμενους στην χώρα (αφού το σύνολο της παραγωγικής διαδικασίας θα γινόταν στην ίδια την χωρά) και θα κυκλοφορούσε χρήμα μέσα στην αγορά χωρίς να αυτό να φεύγει στο εξωτερικό. Άρα τελικά ο κρατικός παρεμβατισμός, σε αντίθεση με την ελεύθερη οικονομία, συμβάλει περισσότερο στην καταπολέμηση της ανεργίας αλλά και την τόνωση της εθνικής οικονομίας και αγοράς.
Αν το κρατος φορολογησει υψηλα εταιριες του εξωτερικου και ευνοησει μικρομεσαιες ντοπιες επιχειρησεις απλα και μονο επειδη ειναι μικρομεσαιες και ντοπιες, τοτε δεν ειναι κρατος δικαιου. Αν θελεις να μεινει το χρημα εντος της χωρας, μπορεις σαν κρατος να παρεμβεις οταν πχ μια βομηχανια θελει να κλεισει το εργοστασιο και να το παει στη Βουλγαρια. Αυτο ναι. Αλλα το να προσπαθεις σαν κρατος να εξομαλυνεις τεχνητα τον ανταγωνισμο ετσι ωστε να ξεκινανε ολοι με ισους ορους γιατι "αυτο ειναι το θεμιτο" ειναι ακυρο. Αυτο δεν ειναι ανταγωνισμος. Η τουλαχιστον δεν ειναι υγιης ανταγωνισμος.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αν το κρατος φορολογησει υψηλα εταιριες του εξωτερικου και ευνοησει μικρομεσαιες ντοπιες επιχειρησεις απλα και μονο επειδη ειναι μικρομεσαιες και ντοπιες, τοτε δεν ειναι κρατος δικαιου."
ΔιαγραφήΚαι όμως είναι κράτος δικαίου! Απλώς είναι δίκαιο για τους δικούς του πολίτες και άδικο για τους επιχειρηματίες του εξωτερικού. Άλλωστε, το ζήτημα δεν είναι μόνο να μη φύγει χρήμα από τη χώρα. Το ζήτημα είναι να έχεις μια τέτοια καλοζυγισμένη παρέμβαση που να φροντίζεις ως κράτος να εισρεέι χρήμα στην οικονομία σου.
Και επειδή θίξαμε το ζήτημα του ανταγωνισμού: αν παρεμβαίνεις μέσα στη χώρα σου και προωθείς περισσότερο τις μικρομεσαίες ντόπιες επιχειρήσεις έναντι των μεγάλων ντόπιων επιχειρήσεων, μπορούμε όντως να υποστηρίξουμε ότι υπάρχει περίπτωση να μην πρόκειται για υγιή ανταγωνισμό. Πώς όμως θα ανταγωνιστούν οι εγχώριες επιχειρήσεις (ακόμη και οι μεγαλύτερες που υπάρχουν!)μιας σχετικά μικρής χώρας (π.χ. της Ελλάδας)οικονομικούς κολοσσούς για παράδειγμα της αμερικάνικης αγοράς; Έχουμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε δύο επίπεδα ανταγωνισμού: ένα μεταξύ των εγχώριων επιχειρήσεων και έναν μεταξύ των εγχώριων και αυτών του εξωτερικού. Οι δύο αυτές περιπτώσεις θέλουν εντελώς διαφορετικό χειρισμό.
Υπάρχει μια μικρή και ενδιαφέρουσα παγίδα πάντως που πρέπει να προσέξουμε. Ο κρατικός παρεμβατισμός δεν είναι αναγκαστικό απλώς να υποστηρίζει τους μικρούς έναντι των μεγάλων. Κρατικός παρεμβατισμός μπορεί να συμβεί και υπέρ των οικονομικά ισχυρότερων! Δηλαδή, ο κρατικός παρεμβατισμός δεν είναι απαραιτητο να αποτελεί κομμάτι του σοσιασλισμού, αλλά βρίσκει εφαρμογή (ειδικά σήμερα) στον καπιταλισμό!
ΔιαγραφήΓια παράδειγμα, όταν η κυβέρνηση των Η.Π.Α. ή της Γαλλίας δίνει χρήματα (των φορολογουμένων) στις αυτοκινητοβιομηχανίες για να μην κλείσουν αυτό αποτελεί κρατική παρέμβαση! Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση των περισσότερων οικονομιών σε Η.Π.Α. και Ευρώπη που το κράτος παρεμβαίνει και δίνει λεφτά σε τράπεζες επειδή θεωρείτε πως αυτές στηρίζουν την "πραγματική οικονομία" και σε αυτές βασίζεται όλο το σύγχρονο τραπεζικό μοντέλο, άρα έτσι θα σωθεί η οικονομία (ας μη σχολιάσουμε ποιος πραγματικά σώζεται ή πνίγεται...)
Τρου, αλλα νομιζω οτι το πνευμα του ντιμπεϊτ (με εξαιρεση το επιχειρημα του πιτσιρικα του Λογου 2 περι Lehman brothers) εγερνε πιο πολυ προς την κοινωνικη προνοια και την ευνοια των μη-προνομιουχων ομαδων του πληθυσμου. Αυτο υποτιθεται ορισαμε ως "προτιμοτερο".
ΔιαγραφήΠολύ σωστά, έχεις απόλυτο δίκιο! Το τι από αυτά που έχουν γραφεί εδώ μπορεί να ειπωθεί στο debate εξαρτάται από το ποιος είναι ο ορισμός και σε ποια βάση στηρίζεται. Αν και καθυστερημένα λοιπόν, θα αναφέρω κάποιους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να προσεγγίσει ο 1ος Λόγος τον ορισμό για το θέμα «Ο κρατικός παρεμβατισμός στην οικονομία είναι προτιμότερος από την ελεύθερη αγορά».
ΔιαγραφήΑπομόνωση μεταβλητών: επεξήγηση χρειάζονται οι όροι «κρατικός παρεμβατισμός στην οικονομία», «προτιμότερος» και «ελεύθερη αγορά».
Κρατικός παρεμβατισμός στην οικονομία:
i. στοχευμένοι φόροι, στοχευμένες φορολογικές ελαφρύνσεις, δασμοί, κατώτατοι μισθοί, ανώτατες τιμές, κανόνες για τις ενώσεις καταστημάτων, άμεσες επιδοτήσεις σε ορισμένες κατηγορίες παραγωγών, ποσοστώσεις παραγωγής και εισαγωγής κ.ά.
ii. ύπαρξη επιχειρήσεων που ανήκουν στο κράτος ή λειτουργούν υπό το κράτος, με σκοπό όχι απλώς την προσφορά βασικών υπηρεσιών για τους πολίτες, αλλά και την απόκτηση κέρδους για την παραπέρα αύξηση των δημόσιων εσόδων.
Ο 1ος Λόγος μπορεί να επιλέξει το βαθμό του κρατικού παρεμβατισμού, δηλαδή αν θα είναι ήπιος ή πλήρης ή ακραίος και τι από τα παραπάνω θεωρεί παρεμβατισμό. Πάντως, ως κρατικός παρεμβατισμός δε θεωρούνται η επιβολή των συμβάσεων, οι βασικοί κανονισμοί περί απάτης και η παροχή δημόσιων αγαθών. Αυτό δίνει ένα παραθυράκι στον Αντίλογο να υποστηρίξει πως κάποια μέτρα, δε μπορεί να θεωρηθούν κρατική παρέμβαση, αλλά θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα (π.χ. μπορεί να πει ότι οι κατώτατοι μισθοί είναι κοινωνικό και όχι οικονομικό μέτρο). Αυτό συνέβη και σε ένα από τα 3 debate της προπόνησης (αν και σε άσχετο χρόνο…).
Ελεύθερη αγορά:
Αν και εξαρτάται από το πώς θα οριστεί η «κρατική παρέμβαση», μάλλον είναι καλύτερο ως ελεύθερη αγορά να θεωρηθεί η αγορά που είναι πλήρως απαλλαγμένη από κρατική παρέμβαση οποιουδήποτε βαθμού, ή τουλάχιστον του πλήρους ή ακραίου βαθμού (αν και θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για μερικώς ελεύθερη αγορά).
Προτιμότερος:
Πρέπει να προσδιοριστεί για ποιον θα είναι προτιμότερος. Μπορεί να είναι προτιμότερος για τις μη προνομιούχες ομάδες (αυτό που ακούστηκε στην αίθουσα που πήγες Mikeius), για τους εργαζόμενους, για τους επιχειρηματίες, για όλη την κοινωνία ή για την οικονομία! Ειδικά το τελευταίο οδηγεί σε ενδιαφέροντα debate καθώς είναι αρκετά παραπλανητικό: μπορεί να έχεις μια οικονομία που να υποφέρουν οι πάντες, αλλά να θεωρείται σταθερή και ισχυρή ή άλλα παράδοξα.
Περαιτέρω ανάλυση:
Πρέπει να προσδιοριστεί ο χρόνος και ο τόπος. Μπορούμε να αναφερθούμε σε παγκόσμιο επίπεδο ή στην Ελλάδα (θα ήταν αστείο να αναφερθούμε συγκεκριμένα σε κάποια άλλη χώρα). Όσο για το χρόνο, μπορούμε να πούμε ότι μιλάμε διαχρονικά ή για τον 20ο και 21ο αιώνα ή πιο συγκεκριμένα για αυτή την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Θεωρώ πάντως πως όσο πιο γενικό είναι το debate ως προς το χρόνο και τόπο, τόσο περισσότερο ενδιαφέρον αποκτά.
Υπάρχει ένα επιχείρημα από τη μεριά του λόγου που ακούστηκε στο debate και θεωρώ ότι έχει πολύ μεγάλη ισχύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κράτος πιθανότατα είναι ο καλύτερος δυνατός διαχειριστής των πόρων μιας χώρας, αρκεί αυτό φυσικά να είναι έστω και στοιχειωδώς οργανωμένο. Αυτό αποδεικνύεται με πολλούς τρόπους:
i. το κράτος είναι εκείνο το οποίο μπορεί να έχει την καλύτερη δυνατή εποπτεία των οικονομικών μιας χώρας. Συγκεντρώνει τακτικά όλα τα στοιχεία της παραγωγής και τα περιουσιακά στοιχεία φυσικών και νομικών προσώπων, δηλαδή γνωρίζει επακριβώς: α. ποιοι τομείς αναπτύσσονται ή συρρικνώνονται και πώς, β. ποια είδη παραγωγής δεν έχουν αναπτυχθεί καθόλου και αξίζει να γίνουν επενδύσεις σε αυτά, γ. πόσο μεγάλη είναι η επίδραση σε εγχώριο επίπεδο των ξένων εταιρειών σε σύγκριση με τις ντόπιες επιχειρήσεις, δ. ποιος είναι ο φυσικός πλούτος που μπορεί να/πρέπει να/ δεν έχει αξιοποιηθεί, ε. ποια είναι η τεχνολογική πρόοδος και τεχνογνωσία που είναι διαθέσιμη, στ. τι προσόντα έχουν οι νέοι εργαζόμενοι (εκπαιδευτικό σύστημα).
ii. πέρα από το γεγονός ότι το κράτος έχει όλο το πλήθος των πληροφοριών που υπάρχουν, το κράτος είναι εκείνο που ουσιαστικά μπορεί να καθορίσει ενιαίες πολιτικές και μακροπρόθεσμους στόχους μεγάλης κλίμακας. Για παράδειγμα, αν υπάρχει μια έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού στην ελληνική αγροτική παραγωγή, η ελεύθερη αγορά, μπορεί να οδηγούσε στο τέλος σε κάλυψη αυτού του προβλήματος, αλλά πιθανότατα, αυτό που θα συνέβαινε θα ήταν πολύ απλά να υπάρξει τακτική εισαγωγή αγροτικών προϊόντων από το εξωτερικό. Από την άλλη, το κράτος θα μπορούσε με σίγουρα βήματα να προωθήσει την ελληνική παραγωγή άμεσα, α. αφενός ενισχύοντας την υπάρχουσα παραγωγή (με τους κατάλληλους ελέγχους φυσικά για να μην υπάρχουν τα παράδοξα που συχνά συναντάμε) και β. κυρίως ορίζοντας πολιτικές που θα προσέλκυαν ανθρώπους να ασχοληθούν με την αγροτική παραγωγή. Μια μεμονωμένη επιχείρηση ή ακόμη και ομοσπονδία επιχειρήσεων δε θα μπορούσε να το πετύχει αυτό.
Ουσιαστικά, αν η παραπάνω ανάλυση φαίνεται μπερδεμένη, μπορούμε να σκεφτούμε το εξής. Το κράτος είναι η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ επιχείρηση που μπορεί να σχηματιστεί στα πλαίσια μιας χώρας. Άρα, φανταστείτε όλα τα θετικά που υπάρχουν σε μια επιχείρηση, αλλά σε πλαίσιο κράτους, και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ισχύ! Με αυτό το σκεπτικό, μια τέτοια κολοσσιαία επιχείρηση (χωρίς απαραίτητα να μην υπάρχουν παράλληλα και όλες οι άλλες), μπορεί να υπερισχύσει από μεριάς αποδοτικότητας έναντι μιας αγοράς όπου επιχειρήσεις μεγάλες μεν αλλά μικρότερου μεγέθους, ακολουθούν μια ευγενή πάλη.
Άλλο ένα επιχείρημα που ακούστηκε στο debate από τη μεριά του λόγου που έχει να κάνει με κοινωνικά ζητήματα (έως τώρα έχουν τεθεί κυρίως οικονομικά θέματα... μάλλον αναπόφευκτο!):
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μια ελεύθερη αγορά, ακόμη και αν δεχτούμε ότι μπορεί να υπάρξει μια ισορροπία στην οικονομία, είναι αρκετά δύσκολο (τουλάχιστον από την εμπειρία) να δείξουμε ότι παράλληλα θα εξασφαλιστεί και μια κοινωνική ισορροπία. Από την άλλη, το κράτος, αντί να περιμένει τους νόμους της Στατιστικής, του Χάους και της Μακροοικονομίας να ενεργήσουν, μπορεί άμεσα έστω και σε στοιχειώδη βαθμό:
i. να εξασφαλίσει ορισμένα βασικά δικαιώματα των πολιτών (8ωρο, συμβάσεις εργασίας, κατώτατοι μισθοί κτλ.)
ii. να προχωρήσει σε δικαιότερη κατανομή του πλούτου με βάση τις ανάγκες των πολιτών (σε ένα ήπιο σύστημα παρεμβατικής πολιτικής αυτή θα έπαιρνε τη μορφή για παράδειγμα μιας γενικότερης κοινωνικής πολιτικής, σε ένα πιο ακραίο, θα μπορούσε να πάρει μορφή επεμβάσεων όπως η σεισάχθεια).
Πράγματα που ακούστηκαν από τον αντίλογο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ελεύθερη αγορά, η τιμή ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας καθορίζεται από την προσφορά και τη ζήτηση αντί από κάποια κρατική ρύθμιση. Με βάση αυτή τη διαμόρφωση της τιμής γίνεται και η διανομή των προϊόντων/υπηρεσιών που οδηγούν στην ικανοποίηση τόσο των καταναλωτών, όσο και των παραγωγών. Όσο πιο ελεύθερη είναι μια αγορά, τόσο περισσότερες τιμές θα αντικατοπτρίζουν τη ζήτηση των καταναλωτών. Το μοντέλο λοιπόν βασίζεται στην ισορροπία που επέρχεται όταν η ζήτηση και η προσφορά ταυτίζονται. Όταν η ζήτηση ξεπερνά την προσφορά, οι παραγωγοί αυξάνουν τις τιμές, αλλά όταν η προσφορά είναι μεγαλύτερη της ζήτησης, οι τιμές πέφτουν. Αν σε ένα προϊόν αυξηθεί η τιμή, οι καταναλωτές μπορεί να στραφούν σε ένα άλλο φθηνότερο, ενώ αν πέσει η ποιότητά του, μπορεί να στραφούν σε ένα λίγο πιο ακριβό προϊόν. Με βάση τα παραπάνω:
i. αυξάνει η ποιότητα των προϊόντων,
ii. δημιουργούνται νέοι κλάδοι εργασίας αν υπάρξει κορεσμός σε έναν συγκεκριμένο και νέα προϊόντα,
iii. λόγω του ανταγωνισμού, οι τιμές είναι πιο χαμηλές από ότι αν δεν υπήρχαν ούτε κρατικές ρυθμίσεις ούτε ελεύθερη αγορά.
iv. οι εταιρείες επενδύουν σε νέες τεχνολογίες
v. δημιουργούνται αρκετοί κλάδοι οι οποίοι θα μπορούσαν (και θα είχε αξία) να υπάρχουν μόνο σε μια ελεύθερη αγορά: π.χ. διαφημιστές, marketing, υπηρεσίες για διανομή και συγκέντρωση πληροφοριών κ.τ.λ.
Τα ίδια που ισχύουν βέβαια για την αγορά προϊόντων/ υπηρεσιών ισχύουν και για την αγορά εργασίας.
Αφού έχουν αναφερθεί πράγματα υπέρ/κατά και των δύο συστημάτων, νομίζω ότι το βασικό που πρέπει να αναλυθεί είναι πόσο εύκολο είναι να υπάρξει κάποιο από αυτά τα δύο μοντέλα, έστω και σε κάποια προσέγγιση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην περίπτωση του πλήρους κρατικού παρεμβατισμού, αν και υπάρχει η δυνατότητα πρόσβασης σε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες και πόρους, δεν είναι εξίσου εύκολο να υπάρξει ορθή αξιοποίηση αυτών. Δηλαδή, αν και όντως το κράτος μπορεί να θεωρηθεί ως μιας τεράστια επιχείρηση, αυτό δεν εξασφαλίζει ότι όντως θα είναι αποτελεσματική, και μάλιστα ο όγκος της φαίνεται ότι την καθιστά (βραχυπρόθεσμα μόνο) μη ευέλικτη. Επίσης, το κίνητρο που υπάρχει για την σωστή λειτουργία του κράτους, είναι σε τελική ανάλυση η καλή θέληση και ικανότητα των κυβερνόντων (άρα είναι δύσκολο να υπάρξει σωστός κρατικός παρεμβατισμός).
Στην περίπτωση της ελεύθερης αγοράς, μια από τις βασικές ιδέες στην οποία βασίζεται, δεν ικανοποιείται ποτέ (προς το παρόν μάλλον). Αυτή είναι η ιδέα του ότι όλοι οι καταναλωτές/παραγωγοί έχουν ΠΛΗΡΗ γνώση ΟΛΩΝ των άλλων τιμών/προϊόντων/προσφορών εργασίας κτλ. Επίσης, η ιδέα του πλήρους ανταγωνισμού και πληθώρας τιμών παρακάμπτεται αρκετές φορές από το γεγονός ότι πολλές εταιρείες σε έναν κλάδο συχνά συνεργάζονται (π.χ. καρτελ). Ακόμη και αν ισχύει ο ανταγωνισμός, αυτός μπορεί να οδηγήσεις σε μονοπώλια. Παρόλα αυτά, η εφαρμογή του φαίνεται πιο εύκολη αφού απλώς τα αφήνεις όλα στην μοίρα τους και στηρίζεται σε κάτι πιο αξιόπιστο από την καλή θέληση: στην θέληση για κέρδος.
Για παραπάνω πληροφορίες/ιδέες:
http://en.wikipedia.org/wiki/Economic_interventionism
http://en.wikipedia.org/wiki/Free_market
ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ελεύθερη αγορά προφανώς είναι προτιμότερη διότι είναι ακριβώς αυτό που λέει ελεύθερη.
Δίνει στην κοινωνία 2 ελευθερίες.
Πρώτον την ελευθερία του επιχειρείν.
Είσαι νέος , φιλόδοξος και θέλεις να δεις τα όνειρα σου να γίνονται πραγματικότητα.. Θέλεις να αξιοποιήσεις τις γνώσεις που με τόσο κόπο απέκτησες και να δημιουργήσεις από το μηδέν τη δική σου επιχείριση. Έλα όμως που εδώ έρχεται και σε σταματά ο κρατικός παρεμβατισμός. Θέλεις να ανοίξεις φαρμακείο ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ γιατι ειναι κλειστο επάγγελμα, θελεις να δημιουργήσεις εταιρία στοιχημάτων ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ γιατι ο οπαπ ειναι μονοπώλιο , θέλεις να ιδρύσεις δικό σου ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα ομότιμο των δημοσίων ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ. Γιατί οχι; Η απάντηση σε όλα αυτά είναι ο κρατικός παρεμβατισμός. Και τι κάνεις ; Ή δέχεσαι ότι στη χώρα σου δε μπορείς να επιχειρήσεις και το ταλέντο σου πάει στράφι, ή παίρνεις το κεφάλαιο και τις ιδέες σου και τα πας Βουλγαρία.. πολύ απλά.
Δεύτερον. Η ελευθερία της επιλογής του καταναλωτή.
Στην ελεύθερη αγορά για κάθε προιόν και υπηρεσία ανεξαρτήτως είδους υπάρχουν και ανάλογοι πάροχοι. Μονοπώλια, κλειστές φαμίλιες και μεγαλοκαρχαρίες εκλείπουν. Έτσι ο απλός καταναλωτής έχει την ελευθερία να επιλέξει το προίον ή την υπηρεσία που θα έχει την καλύτερη ποιότητα στην καλύτερη τιμή. Απλά τα πράγματα. Η ελευθερία να επιλέξω π.χ. για πάροχο ρευματος την εταιρια "φωτοενεργεια" και οχι τη ΔΕΗ είναι εξασφαλισμένη μόνο στην ελεύθερη αγορά.
Πώς εξασφαλίζεται στην ελεύθερη αγορά το γεγονός ότι δε θα υπάρχουν μονοπώλια; Έστω ότι κάποια στιγμή στην ελεύθερη αγορά, μια επιχείρηση παίρνει όλη την πίτα της αγοράς. Πόσο εύκολο είναι να σπάσει το μονοπώλιό της, αφού θα απαιτείται από νέες επιχειρήσεις να ξεκινήσουν με τεράστια δυναμική για να επιβιώσουν;
ΔιαγραφήΣε περίπτωση όμως που υπάρχει κρατικός παρεμβατισμός, μπορεί να αντιμετωπιστεί το μονοπώλιο πιο εύκολα με τον κλασικό τρόπο: περιορισμός των δυνατών, ενίσχυση των αδύναμων. Επίσης, κάτι επιπλέον που μπορεί να επιτευχθεί με τον κρατικό παρεμβατισμό είναι η αντιμετώπιση οικονομικών προβλημάτων εθνικής ή παγκόσμιας κλίμακας (αν γίνει ορθά). Για παράδειγμα, το κράτος είναι εκείνο που μπορεί να επέμβει στο χρηματιστήριο (π.χ. να το κλείσει προσωρινά για να μην πέσει άλλο η αξία μετοχών) ή στη διάσωση πυλώνων της οικονομίας.
υπάρχουν 2 είδη μονοπωλίου. Το φυσικό (δηλαδή αυτό που προκύπτει όταν μια εταιρία μπορεί να προσφέρει προιοντα σε καλύτερη τιμή και ποιότητα από οποιαδήποτε άλλη και αναγκάζει τις άλλες να κλείσουν)
Διαγραφήκαι το νομικό (όταν το κράτος ορίζει μοναδική επιχείριση πάροχο μια εταιρια)
Με το πρώτο είδος δεν έχουμε κανένα πρόβλημα !
οσο για τον δεύτερο ισχυρισμό σας . όλοι γνωρίζουμε ότι πίσω από το κράτος και κατα συνέπεια την κυβέρνηση βρίσκονται μεγάλα συμφέροντα, μεγαλοκαρχαριών της αγοράς. Νομίζετε ότι αυτοί θα δώσουν το ΟΚ στο κράτος να ωφελήσει τους αδυνατους???
ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν καταλαβαίνω γιατί οι κύριοι της αντιπολίτευσης με το που ακούν τη λέξη κράτος σκέφτονται πάντα είτε απολυταρχικούς ηγέτες είτε διεφθαρμένους πολιτικάντηδες.Πρέπει επιτέλους να δούμε τα πράγματα όπως αυτά είναι. Το κράτος είμαστε εμέις. Το ότι στην Ελλάδα σήμερα έχουμε μια απαξίωση για την έννοια του κράτους και εξισώνουμε την έννοια αυτή με τη φιγούρα του διεφθαρμένου πολιτικού είναι ακριβώς γιατί τόσα χρόνια αυτή η διαφθορά ήταν που είχε βολέψει την πλειονότητα. Εμείς είμαστε που ψηφίζουμε, εμείς είμαστε που μπορούμε να βάλουμε υποψηφιότητα και να εκλεγούμε, συνεπώς η κρατική παρέμβαση είναι η λαϊκή δημοκρατική παρέμβαση. Είσαστε ή δεν είσαστε κύριοι δημοκράτες; Εάν ο λαός επιθυμεί πλαφόν στις τιμές των βασικών προιόντων θα το έχει! Εάν επιθυμεί να μην επιτρέπονται τα μεταλλαγμένα, θα απαγορευτούν! Κανείς δε μπορεί να πάει κόντρα στη θέληση του λαού, πόσο μάλλον κάτι λεφτάδες επιχειρηματίες που θέλουν την αγορά ανεξέλεγκτη και ασύδοτη.
ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ
ΔιαγραφήΌλοι γνωρίζουμε πως λειτουργεί η αστική δημοκρατία. Για όποιον δε το γνωρίζει μπορεί πολύ απλά να δημιουργήσει ένα κόμμα και να προσπαθήσει να πάρει την εξουσία. Εάν δε διαθέτει τραπεζικές καταθέσεις με εφταψήφιο αριθμό δε νομίζω ότι ποτέ θα τα καταφέρει. Τι θέλω να πώ.. Όλα τα κόμματα εξουσίας έχουν εφημερίδες, κανάλια, δημοσιογράφους, ραδιόφωνα, τοπικές οργανώσεις, έντυπο υλικό προπαγάνδας κτλ κτλ. Όλα αυτά χρειάζονται πολλά πολλά λεφτά. Και ποιός έχει τοοσα λεφτά για να τους χρηματοδοτήσει? Μα προφανώς οι μεγαλοκαρχαρίες των βαρβάτων επιχειρήσεων! Όταν λοιπόν μιλάμε για κράτος και κατά συνέπεια κυβέρνηση στην αστική δημοκρατία μιλάμε για αυτούς που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγαλό-επιχειρηματιών. (πολύ κομμουνιστικό μου βγήκε αυτό το επιχείρημα..)
Μόλις μου ήρθε στο μυαλό ένα απλό παράδειγμα όπου το Ελληνικό Κράτος παρεμβαίνει άμεσα στην ελεύθερη αγορά και τον ανταγωνισμό μεταξύ επιχειρήσεων. Και όλοι το σεβόμαστε και το εκτιμάμε, παρόλο που το θεωρούμε δεδομένο και δεν το σκεφτόμαστε συχνά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λένε "ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΛΕΙΣΤΑ".