Λοιποοοόν αφού έγραψα, σκέφτηκα, διέγραψα και ξανασκέφτηκα τώρα... ξαναγράφω. Για τον ορισμό του θέματος πρέπει να διευκρινίσουμε τους εξής όρους: 1. Με τον όρο υποθήκευση εννοούμε να καταστεί ο φυσικός πλούτος ενέχυρο για τους δανειστές. Πιο συγκεκριμένα, η οικονομικά ασθενής χώρα δανείζεται κεφάλαιο από τους "δανειστές" και ως εγγύηση για την αποπληρωμή των χρεών δίνει το δικαίωμα στους δανειστές να διαχειρίζονται το φυσικό της πλούτο. 2. Με τον όρο πλούτο νοείται το σύνολο των φυσικών πόρων μιας χώρας:Ατμοσφαιρικός αέρας,νερό, έδαφος,χλωρίδα και πανίδα,ορυκτός πλούτος υπεδάφους,ηλιακή ακτινοβολία,φυσική ομορφιά. 3. Με τον όρο οικονομική διάσωση εννοούμε αυτό ακριβώς που προειπώθηκε. Δηλαδή, ο δανεισμός καφαλαίου ώστε η χώρα να αποφύγει την πτώχευση και να ξρφύγει από το οικονομικό τέλμα. 4. Τέλος, ο όρος θεμιτή περιλαμβάνει το αν αυτή η λύση είναι αποτελεσματική και συμφέρουσα, ηθικά και κοινωνικά αποδεκτή.
Είναι θεμιτή! Προκειμένου να εκμεταλλευτούν τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας είναι προφανές ότι οι ξένοι επενδυτές θα δημιουργήσουν νέες επιχειρήσεις οι οποίες με τη σειρά τους θα απασχολούν εργατικό δυναμικό. Άρα μιλάμε για έναν άμεσο τρόπο μείωσης της ανεργίας και συνεπώς ένα έναυσμα για την πολυπόθητη ανάπτυξη. Ειδικότερα, είναι πολύ σημαντική η αποφυγή της επιστημονικής μετανάστευσης, καθώς οι νέες επιχειρήσεις θα χρειαστούν προσωπικό όχι μόνο επιστημονικά καταρτισμένο, αλλά και με επίγνωση της ελληνικής πραγματικότητας. Άρα, οι νέοι Έλληνες επιστήμονες έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα για την κάλυψη των συγκεκριμένων θέσεων. Συνεπώς, η συγκεκριμένη πρόταση είναι αποτελεσματική και, ως εκ τούτου, κοινωνικά αποδεκτή, αφ' ης στιγμής αντιμετωπίζει το σημαντικότερο πρόβλημα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας: την ανεργία.
Υποθηκευση των φυσικων πορων -μετρο δυσαναλογο και αναποτελεσματικο ο ελεγχος των φυσικων πορων απο το κρατος ηταν μεχρι τωρα η πιο ουσιαστικη εκδηλωση της εθνικης του κυριαρχιας. Η παροχη νερου ,ενεργειας, τροφιμων στους πολιτες ειναι το μινιμουμ ενος κοινωνικου κρατους.Η εκμεταλλευση των φυσικών πορων ανηκει λοιπον κατα κυριο λογο στο κρατος και οχι στον ιδιωτη ,με την λογική οτι το κρατος οικοδομειται απο τους πολιτες του και προχωρει στην εκμεταλλευση των φυσικων πορων με γνωμονα πρωτα το κοινο καλο και δευτερευοντως το κερδος.Αντιθετα καλως ή κακως ο ιδιωτης επιδιωκει πρωταρχικα το κερδος. Στα πλαισια υγιους ανταγωνισμου ο ιδιωτης θα φροντισει να παρασχει καλη ποιοτητα σε λογικες τιμες αλλα παντα με στοχο να αυξησει το κερδος. Αυτη λοιπον ειναι μια βασικη διαφορα των δυο συστηματων που δεν μπορει ουτε να παραβλεπεται ουτε να αλλαξει. Περαιτερω, ενα κρατος στα προθυρα της χρεωκοπιας εχει προφανως αποτυχει στην εκμεταλλευση των φυσικών του πορων. Eιδικοτερα σημερα λοιπον παρατηρειται το αξιοσημειωτο τα κρατικα χρεη να εξαγοραζονται απο ιδιωτες και να ακολουθειται μετα η ιδια διαδικασια για την αποπληρωμη τους που ακολουθειται και στην περιπτωση που ο οφειλετης ειναι ιδιωτης. Ειναι ομως προφανες οτι εκει που εμπλεκεται το μελλον και η ανεξαρτησια ενος ολοκληρου λαου δεν μπορει να εφαρμοζεται η ιδια λογικη δανεισμου. Παραχωρηση της εκμεταλευσης των φυσικών πορων σημαινει παραχωρηση εθνικης κυριαρχιας , νοθευση της ανεξαρτησιας ενος ολοκληρου λαου και μαλιστα με μελλοντικη ισχυ.Σε συνθηκες πολεμου ο κατακτητης φροντιζει να ελεγξει και να επωφεληθει απο τις πλουτοπαραγωγικες πηγες ενος τοπου. Σε συνθηκες "οικονομικου πολεμου" θα κανει το ιδιο χρησιμοποιώντας ειρηνικα και νομιμα μεσα, αλλα κατι τετοιο δεν μπορει αποτελει επιλογη καμιας κυβερνησης δημοκρατικα εκλεγμενης. Το μετρο ειναι λοιπον υπερμετρη θυσια για ενα λαο. Είναι ομως και αναποτελεσματικο. Μειωση της ανεργιας μπορει να επιτευχθει και με εξυγιανση των κρατικων υπηρεσιων που ελεγχουν τους φυσικους πορους και εν συνεχεια με σωστη διαχειριση.Η αναπτυξη δεν ειναι προνομιο μονο των ιδιωτικων εταιριων μπορει να επιτευχθει και με απο μια δημοσια αρκει να ακολουθηθουν τα σωστα βηματα,π.χ. με το να σταματησουν οι ρουσφετολογικες προσληψεις και οι υπερμετρες απολαβες των υπαλληλων. Τελος ετσι αποφευγεται και ο κινδυνος να καταστουν αγαθα βασικα για την επιβιωση απροσπελαστα στους πολιτες.
Λοιποοοόν αφού έγραψα, σκέφτηκα, διέγραψα και ξανασκέφτηκα τώρα... ξαναγράφω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον ορισμό του θέματος πρέπει να διευκρινίσουμε τους εξής όρους:
1. Με τον όρο υποθήκευση εννοούμε να καταστεί ο φυσικός πλούτος ενέχυρο για τους δανειστές. Πιο συγκεκριμένα, η οικονομικά ασθενής χώρα δανείζεται κεφάλαιο από τους "δανειστές" και ως εγγύηση για την αποπληρωμή των χρεών δίνει το δικαίωμα στους δανειστές να διαχειρίζονται το φυσικό της πλούτο.
2. Με τον όρο πλούτο νοείται το σύνολο των φυσικών πόρων μιας χώρας:Ατμοσφαιρικός αέρας,νερό, έδαφος,χλωρίδα και πανίδα,ορυκτός πλούτος υπεδάφους,ηλιακή ακτινοβολία,φυσική ομορφιά.
3. Με τον όρο οικονομική διάσωση εννοούμε αυτό ακριβώς που προειπώθηκε. Δηλαδή, ο δανεισμός καφαλαίου ώστε η χώρα να αποφύγει την πτώχευση και να ξρφύγει από το οικονομικό τέλμα.
4. Τέλος, ο όρος θεμιτή περιλαμβάνει το αν αυτή η λύση είναι αποτελεσματική και συμφέρουσα, ηθικά και κοινωνικά αποδεκτή.
Είναι θεμιτή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροκειμένου να εκμεταλλευτούν τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας είναι προφανές ότι οι ξένοι επενδυτές θα δημιουργήσουν νέες επιχειρήσεις οι οποίες με τη σειρά τους θα απασχολούν εργατικό δυναμικό. Άρα μιλάμε για έναν άμεσο τρόπο μείωσης της ανεργίας και συνεπώς ένα έναυσμα για την πολυπόθητη ανάπτυξη.
Ειδικότερα, είναι πολύ σημαντική η αποφυγή της επιστημονικής μετανάστευσης, καθώς οι νέες επιχειρήσεις θα χρειαστούν προσωπικό όχι μόνο επιστημονικά καταρτισμένο, αλλά και με επίγνωση της ελληνικής πραγματικότητας. Άρα, οι νέοι Έλληνες επιστήμονες έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα για την κάλυψη των συγκεκριμένων θέσεων.
Συνεπώς, η συγκεκριμένη πρόταση είναι αποτελεσματική και, ως εκ τούτου, κοινωνικά αποδεκτή, αφ' ης στιγμής αντιμετωπίζει το σημαντικότερο πρόβλημα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας: την ανεργία.
Υποθηκευση των φυσικων πορων -μετρο δυσαναλογο και αναποτελεσματικο
ΑπάντησηΔιαγραφήο ελεγχος των φυσικων πορων απο το κρατος ηταν μεχρι τωρα η πιο ουσιαστικη εκδηλωση της εθνικης του κυριαρχιας. Η παροχη νερου ,ενεργειας, τροφιμων στους πολιτες ειναι το μινιμουμ ενος κοινωνικου κρατους.Η εκμεταλλευση των φυσικών πορων ανηκει λοιπον κατα κυριο λογο στο κρατος και οχι στον ιδιωτη ,με την λογική οτι το κρατος οικοδομειται απο τους πολιτες του και προχωρει στην εκμεταλλευση των φυσικων πορων με γνωμονα πρωτα το κοινο καλο και δευτερευοντως το κερδος.Αντιθετα καλως ή κακως ο ιδιωτης επιδιωκει πρωταρχικα το κερδος. Στα πλαισια υγιους ανταγωνισμου ο ιδιωτης θα φροντισει να παρασχει καλη ποιοτητα σε λογικες τιμες αλλα παντα με στοχο να αυξησει το κερδος. Αυτη λοιπον ειναι μια βασικη διαφορα των δυο συστηματων που δεν μπορει ουτε να παραβλεπεται ουτε να αλλαξει.
Περαιτερω, ενα κρατος στα προθυρα της χρεωκοπιας εχει προφανως αποτυχει στην εκμεταλλευση των φυσικών του πορων.
Eιδικοτερα σημερα λοιπον παρατηρειται το αξιοσημειωτο τα κρατικα χρεη να εξαγοραζονται απο ιδιωτες και να ακολουθειται μετα η ιδια διαδικασια για την αποπληρωμη τους που ακολουθειται και στην περιπτωση που ο οφειλετης ειναι ιδιωτης. Ειναι ομως προφανες οτι εκει που εμπλεκεται το μελλον και η ανεξαρτησια ενος ολοκληρου λαου δεν μπορει να εφαρμοζεται η ιδια λογικη δανεισμου. Παραχωρηση της εκμεταλευσης των φυσικών πορων σημαινει παραχωρηση εθνικης κυριαρχιας , νοθευση της ανεξαρτησιας ενος ολοκληρου λαου και μαλιστα με μελλοντικη ισχυ.Σε συνθηκες πολεμου ο κατακτητης φροντιζει να ελεγξει και να επωφεληθει απο τις πλουτοπαραγωγικες πηγες ενος τοπου. Σε συνθηκες "οικονομικου πολεμου" θα κανει το ιδιο χρησιμοποιώντας ειρηνικα και νομιμα μεσα, αλλα κατι τετοιο δεν μπορει αποτελει επιλογη καμιας κυβερνησης δημοκρατικα εκλεγμενης. Το μετρο ειναι λοιπον υπερμετρη θυσια για ενα λαο.
Είναι ομως και αναποτελεσματικο. Μειωση της ανεργιας μπορει να επιτευχθει και με εξυγιανση των κρατικων υπηρεσιων που ελεγχουν τους φυσικους πορους και εν συνεχεια με σωστη διαχειριση.Η αναπτυξη δεν ειναι προνομιο μονο των ιδιωτικων εταιριων μπορει να επιτευχθει και με απο μια δημοσια αρκει να ακολουθηθουν τα σωστα βηματα,π.χ. με το να σταματησουν οι ρουσφετολογικες προσληψεις και οι υπερμετρες απολαβες των υπαλληλων. Τελος ετσι αποφευγεται και ο κινδυνος να καταστουν αγαθα βασικα για την επιβιωση απροσπελαστα στους πολιτες.