Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΩΣ ΑΠΟΔΟΣΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ Εχουμε στη δημοκρατια μας πολιτες δυο κατηγοριων; Θελουμε να έχουμε; Εχουμε στη δικαιη κοινωνια μας προνόμοια για κάποιος και όχι για όλους; Τι θέλω να πω.. Η νομιμότητα είναι ένα προνόμοιο που κατέχουν όσοι δουλεύουν στο δημόσιο, αυτό αυτόματα τους κάνει πολίτες ανώτερης κατηγορίας από όλους τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα. Αρα η κατάργηση έρχεται να βάλει τέλος σε μια εργασιακή και κοινωνική αδικία χρόνων. Αμα θέλουμε να είμαστε όλοι ίσοι στα εργασιακά μας δικαιώματα πρέπει να προχωρήσουμε στην κατάργηση αυτη. Μια άλλη μορφή αδικίας που θα την ανατρέψουμε είναι η δικαιοσύνη στην επιλογή των ατόμων που λόγω των σημερινών οικονομικών προβλημάτων χάνουν τη δουλειά τους. Στην Ελλάδα του 2012 η οικονομία ψυχοραγεί , προκειμένου λοιπόν να μη φτάσουμε στο σημείο να προχωρήσουμε σε μαζικές απολυσεις που θα περιλαμβάνουν και τους αποδοτικούς αλλά και τους μη αποδοτικούς δημοσίους υπαλλήλους, με την αρση της μονιμότητας μπορούμε να απολύουμε αυτούς που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Πετυχαίνουμε έτσι την εξυγίανση και σμίκρυνση του τεραστιου ελληνικού δημοσίου, και την πετυχαίνουμε με δίκαιο τρόπο για τους δημοσίους υπαλλήλους.
Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ Έχουμε μία επιχείρηση , οποιαδήποτε. Σε αυτη την επιχείρηση όποιος δε δουλεύει καλά,αποχωρεί. Με τον τρόπο αυτό , όχι μόνο δεν έχουμε κάποιον που να μη δουλεύει καθόλου, αλλά όλοι οι εργαζόμενοι προσπαθούν να δουλεύουν όσο καλύτερα , βελτιώνονται ωστέ να είναι σίγουροι ότι δε θα βρεθούν σε δύσκολη θέση. Αφού λοιπόν βελτιώνονται οι ίδιοι, βελτιώνεται και η υπηρεσία. Κι εδώ ερχόμαστε στο δημόσιο. Ο δημόσιος υπάλληλος γνωρίζει ότι εαν καταφέρει και μπεί στην υπηρεσία του, θα βγει όταν συνταξιοδοτηθεί. Ετσι επαναπάυεται, πολλές φορές είναι και ανεπαρκής αφού ότι κι αν γίνει τη δουλειά του θα συνεχίσει να την έχει. Διώχνοντας λοιπόν τους χειρότερους, βελτιώνουμε το δημόσιο.
Θέλουμε δηλαδή ίσες ευκαιρίες και για αυτό πρέπει να μη διαφέρουν τα προνόμια δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Ίσες ευκαιρίες όμως σε τι; Στην ανασφάλεια; Στο φόβο της απόλυσης; Άλλωστε, για να υπάρχει ίδια μεταχείριση, πρέπει και οι δύο ομάδες να έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, πράγμα που ούτε κατά προσέγγιση δεν ισχύει! i. Ο ρόλος, σαν ιδέα, των δημόσιων υπαλλήλων, είναι η άμεση προαγωγή του κοινωνικού καλού, ενώ του ιδιωτικού το κέρδος (το οποίο για να επιτευχθεί οδηγεί ΕΜΜΕΣΑ στην προαγωγή του κοινωνικού καλού, και όχι πάντα). ii. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν εξαρτώνται το ίδιο άμεσα από το ποιος βρίσκεται στην εξουσία ή όχι. Οι μαζικές απολύσεις στο δημόσιο σε τεράστια κλίμακα είναι πιο εύκολες (και συχνά αδικαιολόγητες ή βασισμένες σε πολιτικές σκοπιμότητες) από ό,τι στον ιδιωτικό τομέα. iii. Αν θες να προωθήσεις έναν τομέα, προφανώς ως κράτος πρέπει να του προσφέρεις και κάποια επιπλέον προνόμια. Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι μια ορθολογική πολιτική του κράτους είναι ότι θέλει να βασίζεται σε ένα ισχυρό δημόσιο (ισχυρότερο από τον ιδιωτικό τομέα) γιατί θέλει να έχει μια πιο άμεση παρέμβαση στη διαχείριση της οικονομίας (βλ. προηγούμενο θέμα "Ο κρατικός παρεμβατισμός στην οικονομία είναι προτιμότερος από την ελεύθερη αγορά."), είναι λογικό να συμπεριφέρεται αλλιώς στο δημόσιο και αλλιώς στον ιδιωτικό τομέα. Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, ο Λόγος πήρε ένα δικαίωμα των πολιτών όπως είναι η "ισότητα" και το χρησιμοποίησε αξιωματικά προσαρμόζοντας το όπως τον συνέφερε στο θέμα!
Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΩΘΗΣΗ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ Ας πουμε την αλήθεια. έχουμε ακούσει πολλές φορές στην ελληνική κοινωνία την έκφραση "μπες στο δημόσιο να βολευτείς και να ηρεμήσεις". Και οι Έλληνες δεν έχουν μείνει στα λόγια, χρόνια τώρα η ελληνική νεολαία παρόλο που έχει τα φόντα να μεγαλουργήσει στο χώρο της καινοτομίας του ιδιωτικού τομέα, κάνει τα πάντα για να πιάσει μια καρέκλα στο δημόσιο και κάτω από την ασφάλεια του μονίμου να χάσει κάθε δημιουργηκότητα και κάθε πιθανή δυνατότητα να πετύχει κάτι σημαντικό. Δεν είναι τυχαία το μεγάλο ποσοστό υποψηφίων στις πανελλήνιες εξετάσεις επιλέγει τομέα σπουδών όχι ανάλογα με τις ιδιαίτερες κλίσεις αλλά με την πιθανότητα δουλειάς στο δημόσιο. Με την κατάργηση θα μπέι ένα τέλος σε όλα αυτά και το νέο εργατικό δυναμικό της χώρας θα αξιοποιείται με το βέλτιστο τρόπο. Ο ιδιωτικός τομέας λοιπόν θα δεχθεί μια σημαντική ώθηση και αυτό θα βοηθήσει ολόκληρη την κοινωνία μας.
ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ Το γνωρίζουμε όλοι, το δημόσιο της Ελλάδας είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Είναι πολυάριθμο, έχει λάθος κατανομή εργαζομένων σε υπηρεσίες και δεν είναι αποδοτικό. Με την άρση της μονιμότητας τα λύνουμε όλα. Πρώτα απ όλα, αφού δε θα είναι μόνιμοι, θα μπορούμε να απολύσουμε, και είναι προτιμότερο να απολυθούν τώρα κάποιοι που δεν είναι αποδοτικοί παρά να αναγκαστεί το κράτος να απολύσει μαζικά και χωρίς αξιολόγηση. Με την απόλυση των μη αποδοτικούν διασφαλίζουμε και την αποδοτικότητα καθώς και αυτοί που μένουν αναγκάζονται να δουλέψουν σκληρά. Τέλος με την άρση μονιμότητας εξασφαλίζουμε και την άμεση δυνατότητα μετάθεσης σε χώρο και υπηρεσία του δημοσίου υπαλλήλου που δεν είναι χρήσιμος σε έναν τομέα αλλά μπορεί να φανέι χρήσιμος σε έναν άλλο
ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ Η ΔΙΚΛΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ Γνωρίζουμε πως στο δημόσιο σήμερα πολλοί εργαζόμενοι έχουν κερδίσει τη θέση τους λόγω πολιτικών ρουσφετιών. Το ότι το δημόσιο εμφανίζει αυτή την παθογένεια το αντιλαμβανόμαστε αλλά η παθογένεια αυτή μπορεί να τερματιστεί με τον έλεγχο προσπάθεια που έχει γίνει ήδη με το ΑΣΕΠ. Η παθογένεια αυτή όμως θα έπαιρνε τεράστιες διαστάσεις αν καταργούσαμε τη μονιμότητα. Αν κάτι τέτοιο γινόταν τοτε κάθε κόμμα όταν ανερχόταν στην κυβέρνηση θα άλλαζε τους δημοσίους υπαλλήλους και θα έβαζε τα δικά της παιδιά. Σήμερα αυτό γίνεται αλλά μόνο από μερικά παραθυράκια όπως τα stage και οι εποχιακοί. Αυτά τα παραθυράκια προφανώς και πρέπει να τα κλείσουμε αλλά το βασικότερο είναι να μην αφήσουμε να ανοίξει η μεγάλη κερκόπορτα, δηλαδή η άρση της μονιμότητας. Άλλωστε ως Έλληνες πρέπει να διδασκόμαστε από την ιστορία μας και να μην ξεχνάμε τα γεγονότα της πλατείας Κλαθμώνος, όταν εκατοντάδες δημόσιοι υπάλληλοι διεκδικούσαν μόνιμη θέση διότι δε μπορούσαν να ανέχονται η δουλειά τους να εξαρτάται από την κομματική τους προτίμηση.
Η ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΩΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΚΛΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ Ο ιδιωτικός τομέας είναι ανεξέλεκτος , πολλές φορές απρόβλεπτος και δεν προσφέρει σε καμία περίπτωση ασφάλεια. Ζωτικό στοιχείο σε μια κοινωνία πόσο μάλλον στην ελληνική είναι η οικογένεια. Το κράτος λοιπόν πρέπει να διασφαλίζει ότι έστω και στην έσχατη περίπτωση υπογεννητικότητας θα υπάρχει ένα εργασιακό πλαίσιο που θα δίνει στους εργαζομένους τη σταθερότητα, τη σιγουριά και το βέλτιστο κλίμα ώστε να μπορεί ένα ζευγάρι να κάνει τα σχέδια του για τη ζωή και να αποκτήσει οικογένεια.
ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΕΡΧΟΜΕΝΩΝ Ο δημόσιος τομέας είναι ο τομέας που στηρίζει ουσιαστικά ένα ολόκληρο κράτος. Στο δημόσιο όλοι πρέπει να εργάζονται όχι με συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού αλλά με τη λογική να οικοδομήσουν ένα ισχυρό και αποτελεσματικό κράτος για τους πολίτες του. Γι το λόγο αυτό στο δημόσιο πρέπει να υπάρχει η σιγουριά της νομιμότητας, ωστέ ο εργαζόμενος να μην έχει ούτε το φόβο και τον τρόμο της απόλυσης πάνω απ το κεφάλι του, ούτε να μηχανεύεται τρόπους για να υπερισχύσει των συναδέλφων του, αλλά όλοι μαζί σε συνεργασία να πετύχουν ότι καλύτερο για το κράτος. Επίσης να αναφέρουμε ότι υπάρχουν τομείς υπηρεσιών όπως της αστυνομίας ή των υπουργείων που δε θα μπορούσαμε να διώξουμε απλά κάποιον διότι γνωρίζει σημαντικές πληροφορίες για το κράτος και είναι σημαντικός γι αυτό.
Επίσης, επειδή ακριβώς δε θα ζει με το φόβο να απολυθεί, αν του δοθούν και τα απαραίτητα κίνητρα, μπορεί να αποφασίσει να επενδύσει πάνω στην εργασία του, δηλαδή να φροντίσει να εξειδικευθεί και να βελτιώνεται συνεχώς. Μια τέτοια επένδυση πιθανότατα δε θα την έκανε ποτέ, αν ζούσε με το φόβο ότι σε λίγα χρόνια θα χάσει τη δουλειά του. Δηλαδή με τη νομιμότητα και τα κατάλληλα κίνητρα, μπορούν να υπάρξουν υπερ-εργαζόμενοι, βετεράνοι στον τομέα τους.
Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΤΩΝ BONUS ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΙΩΣΕΩΝ Γιατι άραγε η κυβέρνηση προτάσει την άρση της μονιμότητας ως μόνη λύση για τη βελτίωση του δημοσίου, χωρίς να σκέφτεται άλλους πιο απλόύς τρόπους που θα μας γλιτώσουν και από τα αρνητικά των απολύσεων; Ένας πολύ έξυπνος τρόπος είναι η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων και η πριμοδότηση τους με μπονους όταν εργάζονται αρκετά και σωστά και από την άλλη η περικωπή τους μισθού τους όταν κρίνονται αποτελεσματικοί. Να σημειώσουμε πως τα μπόνους και οι μειωσεις θα είναι ισόποσα μεγέθη ωστε να μην δημιουργήσουμε κι αλλο πρόβλημα στα οικονομικα μας. Λύθηκε το προβλημα ε;
Αν ισχύσει η άρση της μονιμότητας, με βάση τα σημερινά κριτήρια, θα οδηγήσει πολλούς δημόσιους υπαλλήλους να θεωρήσουν την αποχώρησή τους από το δημόσιο τομέα μετά τις επόμενες εκλογές ιδιαίτερα πιθανή. Αυτό θα έχει δύο συνέπειες.
i. Βλέποντας ότι η εργασία τους είναι εξασφαλισμένη το πολύ για 4 χρόνια, θα φροντίσουν να επωφεληθούν από τη θέση τους όσο περισσότερο μπορούν, για όσο προλάβουν, επειδή ακριβώς δεν είναι σίγουροι για το μέλλον. Δηλαδή, το πρόβλημα της διαφθοράς θα παραμείνει στο δημόσιο. Εδώ η απάντηση θα μπορούσε να είναι "Μα, αν υπάρχουν έλεγχοι, δε θα γίνεται κάτι τέτοιο". Εφόσον λοιπόν δεχόμαστε ότι μπορούν να υπάρξουν έλεγχοι όταν ισχύσει η άρση της μονιμότητας, μπορούν να υπάρξουν έλεγχοι χωρίς να αρθεί αυτή (βλ. "Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΤΩΝ BONUS ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΙΩΣΕΩΝ" του προηγούμενου σχολιαστή). ii. Δημιουργείται ένας έμμεσος εκβιασμός (ο οποίος βασίζεται στην ιστορία) που θα οδηγήσει πολλούς δημόσιους υπαλλήλους να ψηφίσουν όχι με βάση αυτό που πιστεύουν, αλλά με βάση τη διατήρηση της πολιτικής σκηνής ως έχει. Γιατί αν δεν αλλάζει η κυβέρνηση, αυξάνονται και οι πιθανότητες να μη χάσουν τη θέση τους (κομματικοί στρατοί κ.τ.λ.)
-Η ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ Το κράτος, πέρα από την προσφορά κοινωνικών υπηρεσιών (πχ υγεία, παιδεία κλπ), οφείλει να δείχνει τον κοινωνικό του χαρακτήρα προσφέροντας εργασία και δυνατότητα ένταξης στην κοινωνία σε άτομα που εκ των πραγμάτων αφενός θα δυσκολεύονταν να βρουν δουλειά στον πολύ πιο ανταγωνιστικό ιδιωτικό τομέα και αφετέρου ακόμα και αν έβρισκαν θα δυσκολεύονταν να τη διατηρήσουν. Έτσι, γυναίκες που στηρίζουν μονογονεϊκές οικογένειες, άτομα με ειδικές ανάγκες και άλλες ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες έχοντας μια μόνιμη θέση στο δημόσιο μπορούν να είναι αυτάρκη οικονομικά και να αισθάνονται ενεργά μέλη της κοινωνίας με δυνατότητα να προσφέρουν και όχι παραγκωνισμένα ζώντας με επιδόματα από το κράτος γιατί αντικειμενικά είναι μειωμένης παραγωγικότητας και άρα σχετικά απίθανο να σταδιοδρομήσουν στον ιδιωτικό τομέα. Παράλληλα, το ίδιο το κράτος εκμεταλλεύεται την υπεραξία αυτών των εργαζομένων ενώ υπό άλλες συνθήκες θα αναγκαζόταν να τους συντηρεί με επιδόματα χωρίς να αποδίδουν σε αυτό κάποια εργασία.
-Η ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ Εκ των πραγμάτων, στη σύγχρονη ελληνική αγορά εργασίας, υπάρχουν ορισμένες θέσεις και εξειδικεύσεις που δεν έχουν αντίστοιχο στον ιδιωτικό τομέα ή υπάρχει μεγάλη αναντιστοιχία προσφερόμενων θέσεων στο δημόσιο σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα. Μάλιστα, οι συγκεκριμένες θέσεις πολλές φορές απαιτούν εξειδικευμένες σπουδές. Έτσι: αστυνομικοί, στρατιωτικοί, καθηγητές εξειδικευμένων μαθημάτων πχ θρησκευτικά, γεωγραφία κλπ μπαίνουν στον κόπο να «σπουδάσουν» ένα αντικείμενο αποκλειστικά δημοσίου τομέα. Έτσι, θα πρέπει να έχουν μία μόνιμη θέση γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να δουλέψουν οπουδήποτε αλλού με το αντικείμενό τους
Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΩΣ ΑΠΟΔΟΣΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχουμε στη δημοκρατια μας πολιτες δυο κατηγοριων; Θελουμε να έχουμε; Εχουμε στη δικαιη κοινωνια μας προνόμοια για κάποιος και όχι για όλους; Τι θέλω να πω.. Η νομιμότητα είναι ένα προνόμοιο που κατέχουν όσοι δουλεύουν στο δημόσιο, αυτό αυτόματα τους κάνει πολίτες ανώτερης κατηγορίας από όλους τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα. Αρα η κατάργηση έρχεται να βάλει τέλος σε μια εργασιακή και κοινωνική αδικία χρόνων. Αμα θέλουμε να είμαστε όλοι ίσοι στα εργασιακά μας δικαιώματα πρέπει να προχωρήσουμε στην κατάργηση αυτη.
Μια άλλη μορφή αδικίας που θα την ανατρέψουμε είναι η δικαιοσύνη στην επιλογή των ατόμων που λόγω των σημερινών οικονομικών προβλημάτων χάνουν τη δουλειά τους. Στην Ελλάδα του 2012 η οικονομία ψυχοραγεί , προκειμένου λοιπόν να μη φτάσουμε στο σημείο να προχωρήσουμε σε μαζικές απολυσεις που θα περιλαμβάνουν και τους αποδοτικούς αλλά και τους μη αποδοτικούς δημοσίους υπαλλήλους, με την αρση της μονιμότητας μπορούμε να απολύουμε αυτούς που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Πετυχαίνουμε έτσι την εξυγίανση και σμίκρυνση του τεραστιου ελληνικού δημοσίου, και την πετυχαίνουμε με δίκαιο τρόπο για τους δημοσίους υπαλλήλους.
Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ
Έχουμε μία επιχείρηση , οποιαδήποτε. Σε αυτη την επιχείρηση όποιος δε δουλεύει καλά,αποχωρεί. Με τον τρόπο αυτό , όχι μόνο δεν έχουμε κάποιον που να μη δουλεύει καθόλου, αλλά όλοι οι εργαζόμενοι προσπαθούν να δουλεύουν όσο καλύτερα , βελτιώνονται ωστέ να είναι σίγουροι ότι δε θα βρεθούν σε δύσκολη θέση. Αφού λοιπόν βελτιώνονται οι ίδιοι, βελτιώνεται και η υπηρεσία. Κι εδώ ερχόμαστε στο δημόσιο. Ο δημόσιος υπάλληλος γνωρίζει ότι εαν καταφέρει και μπεί στην υπηρεσία του, θα βγει όταν συνταξιοδοτηθεί. Ετσι επαναπάυεται, πολλές φορές είναι και ανεπαρκής αφού ότι κι αν γίνει τη δουλειά του θα συνεχίσει να την έχει. Διώχνοντας λοιπόν τους χειρότερους, βελτιώνουμε το δημόσιο.
Θέλουμε δηλαδή ίσες ευκαιρίες και για αυτό πρέπει να μη διαφέρουν τα προνόμια δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Ίσες ευκαιρίες όμως σε τι; Στην ανασφάλεια; Στο φόβο της απόλυσης;
ΔιαγραφήΆλλωστε, για να υπάρχει ίδια μεταχείριση, πρέπει και οι δύο ομάδες να έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, πράγμα που ούτε κατά προσέγγιση δεν ισχύει!
i. Ο ρόλος, σαν ιδέα, των δημόσιων υπαλλήλων, είναι η άμεση προαγωγή του κοινωνικού καλού, ενώ του ιδιωτικού το κέρδος (το οποίο για να επιτευχθεί οδηγεί ΕΜΜΕΣΑ στην προαγωγή του κοινωνικού καλού, και όχι πάντα).
ii. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν εξαρτώνται το ίδιο άμεσα από το ποιος βρίσκεται στην εξουσία ή όχι. Οι μαζικές απολύσεις στο δημόσιο σε τεράστια κλίμακα είναι πιο εύκολες (και συχνά αδικαιολόγητες ή βασισμένες σε πολιτικές σκοπιμότητες) από ό,τι στον ιδιωτικό τομέα.
iii. Αν θες να προωθήσεις έναν τομέα, προφανώς ως κράτος πρέπει να του προσφέρεις και κάποια επιπλέον προνόμια. Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι μια ορθολογική πολιτική του κράτους είναι ότι θέλει να βασίζεται σε ένα ισχυρό δημόσιο (ισχυρότερο από τον ιδιωτικό τομέα) γιατί θέλει να έχει μια πιο άμεση παρέμβαση στη διαχείριση της οικονομίας (βλ. προηγούμενο θέμα "Ο κρατικός παρεμβατισμός στην οικονομία είναι προτιμότερος από την ελεύθερη αγορά."), είναι λογικό να συμπεριφέρεται αλλιώς στο δημόσιο και αλλιώς στον ιδιωτικό τομέα.
Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, ο Λόγος πήρε ένα δικαίωμα των πολιτών όπως είναι η "ισότητα" και το χρησιμοποίησε αξιωματικά προσαρμόζοντας το όπως τον συνέφερε στο θέμα!
Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΩΘΗΣΗ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς πουμε την αλήθεια. έχουμε ακούσει πολλές φορές στην ελληνική κοινωνία την έκφραση "μπες στο δημόσιο να βολευτείς και να ηρεμήσεις". Και οι Έλληνες δεν έχουν μείνει στα λόγια, χρόνια τώρα η ελληνική νεολαία παρόλο που έχει τα φόντα να μεγαλουργήσει στο χώρο της καινοτομίας του ιδιωτικού τομέα, κάνει τα πάντα για να πιάσει μια καρέκλα στο δημόσιο και κάτω από την ασφάλεια του μονίμου να χάσει κάθε δημιουργηκότητα και κάθε πιθανή δυνατότητα να πετύχει κάτι σημαντικό. Δεν είναι τυχαία το μεγάλο ποσοστό υποψηφίων στις πανελλήνιες εξετάσεις επιλέγει τομέα σπουδών όχι ανάλογα με τις ιδιαίτερες κλίσεις αλλά με την πιθανότητα δουλειάς στο δημόσιο. Με την κατάργηση θα μπέι ένα τέλος σε όλα αυτά και το νέο εργατικό δυναμικό της χώρας θα αξιοποιείται με το βέλτιστο τρόπο. Ο ιδιωτικός τομέας λοιπόν θα δεχθεί μια σημαντική ώθηση και αυτό θα βοηθήσει ολόκληρη την κοινωνία μας.
ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γνωρίζουμε όλοι, το δημόσιο της Ελλάδας είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Είναι πολυάριθμο, έχει λάθος κατανομή εργαζομένων σε υπηρεσίες και δεν είναι αποδοτικό. Με την άρση της μονιμότητας τα λύνουμε όλα. Πρώτα απ όλα, αφού δε θα είναι μόνιμοι, θα μπορούμε να απολύσουμε, και είναι προτιμότερο να απολυθούν τώρα κάποιοι που δεν είναι αποδοτικοί παρά να αναγκαστεί το κράτος να απολύσει μαζικά και χωρίς αξιολόγηση. Με την απόλυση των μη αποδοτικούν διασφαλίζουμε και την αποδοτικότητα καθώς και αυτοί που μένουν αναγκάζονται να δουλέψουν σκληρά. Τέλος με την άρση μονιμότητας εξασφαλίζουμε και την άμεση δυνατότητα μετάθεσης σε χώρο και υπηρεσία του δημοσίου υπαλλήλου που δεν είναι χρήσιμος σε έναν τομέα αλλά μπορεί να φανέι χρήσιμος σε έναν άλλο
ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ Η ΔΙΚΛΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓνωρίζουμε πως στο δημόσιο σήμερα πολλοί εργαζόμενοι έχουν κερδίσει τη θέση τους λόγω πολιτικών ρουσφετιών. Το ότι το δημόσιο εμφανίζει αυτή την παθογένεια το αντιλαμβανόμαστε αλλά η παθογένεια αυτή μπορεί να τερματιστεί με τον έλεγχο προσπάθεια που έχει γίνει ήδη με το ΑΣΕΠ. Η παθογένεια αυτή όμως θα έπαιρνε τεράστιες διαστάσεις αν καταργούσαμε τη μονιμότητα. Αν κάτι τέτοιο γινόταν τοτε κάθε κόμμα όταν ανερχόταν στην κυβέρνηση θα άλλαζε τους δημοσίους υπαλλήλους και θα έβαζε τα δικά της παιδιά. Σήμερα αυτό γίνεται αλλά μόνο από μερικά παραθυράκια όπως τα stage και οι εποχιακοί. Αυτά τα παραθυράκια προφανώς και πρέπει να τα κλείσουμε αλλά το βασικότερο είναι να μην αφήσουμε να ανοίξει η μεγάλη κερκόπορτα, δηλαδή η άρση της μονιμότητας. Άλλωστε ως Έλληνες πρέπει να διδασκόμαστε από την ιστορία μας και να μην ξεχνάμε τα γεγονότα της πλατείας Κλαθμώνος, όταν εκατοντάδες δημόσιοι υπάλληλοι διεκδικούσαν μόνιμη θέση διότι δε μπορούσαν να ανέχονται η δουλειά τους να εξαρτάται από την κομματική τους προτίμηση.
Η ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΩΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΚΛΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ιδιωτικός τομέας είναι ανεξέλεκτος , πολλές φορές απρόβλεπτος και δεν προσφέρει σε καμία περίπτωση ασφάλεια. Ζωτικό στοιχείο σε μια κοινωνία πόσο μάλλον στην ελληνική είναι η οικογένεια. Το κράτος λοιπόν πρέπει να διασφαλίζει ότι έστω και στην έσχατη περίπτωση υπογεννητικότητας θα υπάρχει ένα εργασιακό πλαίσιο που θα δίνει στους εργαζομένους τη σταθερότητα, τη σιγουριά και το βέλτιστο κλίμα ώστε να μπορεί ένα ζευγάρι να κάνει τα σχέδια του για τη ζωή και να αποκτήσει οικογένεια.
ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΕΡΧΟΜΕΝΩΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ δημόσιος τομέας είναι ο τομέας που στηρίζει ουσιαστικά ένα ολόκληρο κράτος. Στο δημόσιο όλοι πρέπει να εργάζονται όχι με συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού αλλά με τη λογική να οικοδομήσουν ένα ισχυρό και αποτελεσματικό κράτος για τους πολίτες του. Γι το λόγο αυτό στο δημόσιο πρέπει να υπάρχει η σιγουριά της νομιμότητας, ωστέ ο εργαζόμενος να μην έχει ούτε το φόβο και τον τρόμο της απόλυσης πάνω απ το κεφάλι του, ούτε να μηχανεύεται τρόπους για να υπερισχύσει των συναδέλφων του, αλλά όλοι μαζί σε συνεργασία να πετύχουν ότι καλύτερο για το κράτος. Επίσης να αναφέρουμε ότι υπάρχουν τομείς υπηρεσιών όπως της αστυνομίας ή των υπουργείων που δε θα μπορούσαμε να διώξουμε απλά κάποιον διότι γνωρίζει σημαντικές πληροφορίες για το κράτος και είναι σημαντικός γι αυτό.
Επίσης, επειδή ακριβώς δε θα ζει με το φόβο να απολυθεί, αν του δοθούν και τα απαραίτητα κίνητρα, μπορεί να αποφασίσει να επενδύσει πάνω στην εργασία του, δηλαδή να φροντίσει να εξειδικευθεί και να βελτιώνεται συνεχώς. Μια τέτοια επένδυση πιθανότατα δε θα την έκανε ποτέ, αν ζούσε με το φόβο ότι σε λίγα χρόνια θα χάσει τη δουλειά του. Δηλαδή με τη νομιμότητα και τα κατάλληλα κίνητρα, μπορούν να υπάρξουν υπερ-εργαζόμενοι, βετεράνοι στον τομέα τους.
ΔιαγραφήΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΤΩΝ BONUS ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΙΩΣΕΩΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατι άραγε η κυβέρνηση προτάσει την άρση της μονιμότητας ως μόνη λύση για τη βελτίωση του δημοσίου, χωρίς να σκέφτεται άλλους πιο απλόύς τρόπους που θα μας γλιτώσουν και από τα αρνητικά των απολύσεων; Ένας πολύ έξυπνος τρόπος είναι η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων και η πριμοδότηση τους με μπονους όταν εργάζονται αρκετά και σωστά και από την άλλη η περικωπή τους μισθού τους όταν κρίνονται αποτελεσματικοί. Να σημειώσουμε πως τα μπόνους και οι μειωσεις θα είναι ισόποσα μεγέθη ωστε να μην δημιουργήσουμε κι αλλο πρόβλημα στα οικονομικα μας. Λύθηκε το προβλημα ε;
Η ΆΡΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΙΜΌΤΗΤΑΣ ΘΑ ΟΔΗΓΉΣΕΙ ΣΕ ΔΙΑΦΘΟΡΆ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ισχύσει η άρση της μονιμότητας, με βάση τα σημερινά κριτήρια, θα οδηγήσει πολλούς δημόσιους υπαλλήλους να θεωρήσουν την αποχώρησή τους από το δημόσιο τομέα μετά τις επόμενες εκλογές ιδιαίτερα πιθανή. Αυτό θα έχει δύο συνέπειες.
i. Βλέποντας ότι η εργασία τους είναι εξασφαλισμένη το πολύ για 4 χρόνια, θα φροντίσουν να επωφεληθούν από τη θέση τους όσο περισσότερο μπορούν, για όσο προλάβουν, επειδή ακριβώς δεν είναι σίγουροι για το μέλλον. Δηλαδή, το πρόβλημα της διαφθοράς θα παραμείνει στο δημόσιο.
Εδώ η απάντηση θα μπορούσε να είναι "Μα, αν υπάρχουν έλεγχοι, δε θα γίνεται κάτι τέτοιο". Εφόσον λοιπόν δεχόμαστε ότι μπορούν να υπάρξουν έλεγχοι όταν ισχύσει η άρση της μονιμότητας, μπορούν να υπάρξουν έλεγχοι χωρίς να αρθεί αυτή (βλ. "Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΤΩΝ BONUS ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΙΩΣΕΩΝ" του προηγούμενου σχολιαστή).
ii. Δημιουργείται ένας έμμεσος εκβιασμός (ο οποίος βασίζεται στην ιστορία) που θα οδηγήσει πολλούς δημόσιους υπαλλήλους να ψηφίσουν όχι με βάση αυτό που πιστεύουν, αλλά με βάση τη διατήρηση της πολιτικής σκηνής ως έχει. Γιατί αν δεν αλλάζει η κυβέρνηση, αυξάνονται και οι πιθανότητες να μη χάσουν τη θέση τους (κομματικοί στρατοί κ.τ.λ.)
Επιχειρήματα υπέρ της αντιπολίτευσης:
ΑπάντησηΔιαγραφή-Η ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Το κράτος, πέρα από την προσφορά κοινωνικών υπηρεσιών (πχ υγεία, παιδεία κλπ), οφείλει να δείχνει τον κοινωνικό του χαρακτήρα προσφέροντας εργασία και δυνατότητα ένταξης στην κοινωνία σε άτομα που εκ των πραγμάτων αφενός θα δυσκολεύονταν να βρουν δουλειά στον πολύ πιο ανταγωνιστικό ιδιωτικό τομέα και αφετέρου ακόμα και αν έβρισκαν θα δυσκολεύονταν να τη διατηρήσουν. Έτσι, γυναίκες που στηρίζουν μονογονεϊκές οικογένειες, άτομα με ειδικές ανάγκες και άλλες ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες έχοντας μια μόνιμη θέση στο δημόσιο μπορούν να είναι αυτάρκη οικονομικά και να αισθάνονται ενεργά μέλη της κοινωνίας με δυνατότητα να προσφέρουν και όχι παραγκωνισμένα ζώντας με επιδόματα από το κράτος γιατί αντικειμενικά είναι μειωμένης παραγωγικότητας και άρα σχετικά απίθανο να σταδιοδρομήσουν στον ιδιωτικό τομέα. Παράλληλα, το ίδιο το κράτος εκμεταλλεύεται την υπεραξία αυτών των εργαζομένων ενώ υπό άλλες συνθήκες θα αναγκαζόταν να τους συντηρεί με επιδόματα χωρίς να αποδίδουν σε αυτό κάποια εργασία.
-Η ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
Εκ των πραγμάτων, στη σύγχρονη ελληνική αγορά εργασίας, υπάρχουν ορισμένες θέσεις και εξειδικεύσεις που δεν έχουν αντίστοιχο στον ιδιωτικό τομέα ή υπάρχει μεγάλη αναντιστοιχία προσφερόμενων θέσεων στο δημόσιο σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα. Μάλιστα, οι συγκεκριμένες θέσεις πολλές φορές απαιτούν εξειδικευμένες σπουδές. Έτσι: αστυνομικοί, στρατιωτικοί, καθηγητές εξειδικευμένων μαθημάτων πχ θρησκευτικά, γεωγραφία κλπ μπαίνουν στον κόπο να «σπουδάσουν» ένα αντικείμενο αποκλειστικά δημοσίου τομέα. Έτσι, θα πρέπει να έχουν μία μόνιμη θέση γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να δουλέψουν οπουδήποτε αλλού με το αντικείμενό τους